I am ready to help with your next Project.

Dear valued client,

I have 10 years’ experience in fictional and non-fictional writing. I have self-published six books and collaborated with seven other writing projects. Two of them are devotional books, Worthy to be Loved and one in Afrikaans, called Skakels in my Ketting.

I have a keen interest in Christian Living and apply this knowledge in my writing to give the reader a better understanding of the topic.

I have written articles for an English online magazine for a time and was a content writer for an internet radioprogram for single women.

I have a quarterly newsletter and will add the links to the newsletter for greater reach.

I write both in North American and British English and make use of ProWritingAid to assist with the grammatical areas. A proofreader will polish the final manuscript to make it publish ready.

I create all book covers on Canva or ask graphic designers to assist when in doubt. I understand the entire process from beginning to end and would like to assist.

I help with page layout and create the conversion to Kindle.

I can create all profiles on relevant platforms and do the uploads. 

For a complete list, click here.

Snippets of my Work

How I work:

I write the first draft and send it back for your reading and feedback. 

I am a very diligent writer that likes to complete a project in time. I have a good eye for detail and will be in contact with you regularly.

Once you are satisfied with the manuscript, it would be sent to the proofreader for a last read. 

Once completed, and you are satisfied with the end result, the project is completed. 

I can assist with the following:

Page outlay, printing quotes, book cover, ISBN, and create profiles if you don't have. 

I trust we can establish a good relationship. I await your response.

Kind regards

Lynelle Clark

Author / Freelancer / Coach / Virtual Assistant

Linktree

Contact: lynelleclark@outlook.com for a quote

Services

  

 Bookings are essential.

50% of payment is required before the start of the project. 

For smaller projects, the full amount is required.

Here are snippets from my work. 

Testimonials.

When writing your life story and family and friends' names are mentioned, it is your responsibility to talk to them and get permission on paper. Do this before we begin.

 

Please Note:

 

o I write about 2000 words a day (workdays) = 40 000 words a month. Depending on the timeframe and word count, we want to reach.

o I am also willing to be part of selected charitable projects. Please contact me. 

o My weekends are my replenishing time, please respect that.

Lynelle Clark Company Profile.pdf by Lynelle Clark

Lynelle Clark Design Examples by Lynelle Clark

Inhoud Skrywe

 

Radio program

Vandag se program handel oor jou verhouding met jou kinders, hoe benader jy hulle as enkelouer? Daar is nie meer ‘n ons in jou woordeskat nie, so jou benadering gaan moet aangepas word. Aksies en optredes wat jy as vanselfsprekend in jou huwelik ervaar het is nou verwarrend en in sommige gevalle amper taboe. Waar jy voorheen sou gesê het “gaan vra jou pa,” is die pa nie daar om jou uit te help nie en moet jy nou die besluite neem. Jy kan ook nie elke keer op die foon klim om hom opdrag te gee om met die kind te praat nie. Dit mag wees dat hy alreeds in ‘n ander verhouding is en die vrou duld nie jou ontydige opdragte aan haar maat nie wat meer spanning kan veroorsaak. Of dat hy net nie beskikbaar is nie en wanneer jy eis om te weet waar hy is veroorsaak dit in ‘n geveg en die eintlike rede is dan verlore. Onthou, hy skuld jou geen verduideliking nie. Dit is in hierdie tye dat jy jou kinders se respek verloor en jy ook beheer verloor in die algemeen.

Die hele kommunikasie dinamieka verander. Waar julle ‘n familie van vier of vyf was is julle nou net drie of vier. Voorheen was dit maklik om verantwoordelikhede rond te skuif soos wat dit die situasie gepas het nou is dit net jy en jy alleen. Dit kan nogal senutergend wees. In ‘n groot mate kan jy verslae en verlore voel, selfs oorweldig. Maar jou wegkruip dae is verby. Jy is nou die een wat die pas moet aangee, die leisels moet opneem en vooruit moet loop. Jy staan alleen, met niemand om jou te rugsteun oor hierdie veranderinge of besluite wat jy moet neem nie. 

In baie gevalle sal kinders dan rebelleer bloot net omdat hulle nie verstaan nie, en, of die ander ouer mis. Of omdat hulle al die aandag soek om hul eie onsekerhede hok te slaan. Dit veroorsaak sy eie unieke probleme waarop ‘n enkelma moet bedag wees. Indien dit nie reg hanteer word nie kan jou lewe oornag in ‘n nagmerrie verander.

Die afgelope paar maande het ek gesels oor enkellopendskap en hoe om dit te hanteer. Hoekom en waarom jy in jouself moet belê en te glo dat jy waardevol is. Jy moet besef dat hierdie nie die einde van die pad is nie maar juis die begin. Ek hoop dat julle daarby baat kon vind en dat ek op my beskeie manier iets kon oordra aan jou wat op hierdie enkelpad is. Als wat ek hier deel is wat ek ervaar het, my skruikelblokke en foute in die hoop dat jy hierdie tydperk beter keuses sal maak en rerig weer glo in jouself.

Maar nou wil ek ‘n bietjie stoute skoene aantrek en tyd spandeer aan die meer praktiese dinge. Die praktiese dinge mag dalk vir sommige nie aanvaarbaar wees nie maar dit is belangrik dat dit wel aangeraak word. Daar is te veel verhoudings en huwelike wat tot niet gaan omdat ons hierdie onderwerp vermy of systap. Mense glo om soos ‘n volstruis, jou kop in ‘n gat te druk, dat die probleem sal weggaan, wat ‘n mite is. Dit is juis ons stilstwye wat veroorsaak dat die probleem groter word. Ons as mens is geskape om te voel en te ervaar met hart en siel – nie net ons liggaam nie. Alles loop saam om ons volkome mens te maak. Nie een van ons het net sekere dele gekry nie. En ander verskillende dele nie. Ons het almal dieselfde mate gekry, man en vrou. Dit is ons benadering wat dit wel misvorm en lelik maak, wat die probleme veroorsaak.

Ek wil my die reg toeëien deur te sê: Deur alles om ons te vergeestelik verloor ons in baie gevalle ons senualiteit. Ons dink as ons christelik optree of dit ignoreer, sal die drange waarmee ons gebore is, verdwyn. Maar dit is juis ons stilswye wat dit vererger. Hierdie aspek is onlosmaaklik deel van ons menswees.

‘n Man se stryd word soms oorgeslaan in die egskeiding of opbreek tyd. Ons vergeet dat hulle ook ly en dat hulle manier van doen grotendeels beinvloed word deur die gebeurtenis se impak op hul gestel. Daarom het ek dit goed gedink om op hulle te fokus vandag.

 

Op elke gebied word ‘n mens gelouter in hierdie pad. Vrouens hanteer dit anders omdat hulle meer in voeling is met hul emosies en vinniger uitreik. Mans hanteer dit stilweg, broeiend. Vrouens se uitkyk verander oor verhoudings. Wanneer ‘n vrou weer asem kry wil sy erkenning hê. As sy ‘n man gehad het wat haar voorheen versmoor het wil sy ruimte hê om haar eie ding te doen. As ‘n vorige maat ‘n huishen was wil sy nou iemand hê wat uitgaan en die lewe geniet. Sy is dalk nou ‘n werkende vrou en haar tyd is beperk of haar belangstellings is wyer verspreid.

 

Hoe ook al sy, ‘n man verander ook, sy verwagtings verskuil agter traak-my-nie-agtige houding en gaan hy met ‘n ander gesindheid in ‘n volgende verhouding in. Hy kom dalk koud en afsydig voort vir sommige vroue – maar dit is als deel van die beskermings meganisme. Sy verwagtings verander ook en hy kan in baie gevalle langer enkel bly vir finansieël redes wat veroorsaak dat hy stagneer.

Brandstof vir die siel.

 

Wat bou jou op, laat jou voortbeweeg. Wat maak jou opgewonde?

Ek spring sommer weg met ‘n paar moeilike vrae. Vir sommiges mag dit dalk maklik wees maar vir die meeste luisteraars is dit vrae wat hulle mee sukkel, selfs tot diep in hul veertigs of vyftigs.

Veral nou dat jy op ‘n nuwe pad is kom hierdie vrae weer skerp onder die soeklig en wonder jy wat is jou doel. Waarom is jy hier?

Vroeër of later word ons almal met dit gekronfronteer. Sommiges kan kies om werklik antwoorde te gaan soek soos die jongman, Tal Gur van Israel. Ek het al ‘n paar keer uit sy boek, The art of living voorgelees. Hy het letterlik vir homself doelwitte gestel wat hy dan na ‘n sekere tyd bereik het. Vandag is die man ‘n motiveringspreker wat duisende mense inspireer deur dit wat hy geleer het. Ek het al van Sunitkia gepraat wat vanuit haar ellende opgestaan het en daadwerklik ‘n verskil gemaak in haar gemeenskap. Die lys is eindeloos.

Ek is seker julle het ook al sulke stories gehoor wat julle heel moontlik geinspireer het, maar julle weet nie waar om te begin nie. Ek self was deur Janine Shapiro se man in ‘n hoek gesit toe hy die vraag, wanneer laas het jy gedroom, aan my gestel het. Dit is waar ek geleer het van droomborde.

Ek was bewus daarvan dat ‘n mens verskillende visuliaserings borde kry, veral kuns studente moet dit gereeld maak. Maar ‘n droombord, nee, ek was totaal onkundig daaroor. Toe volg ek hul raad en kort voor lank het die bord op my rekenaarskerm vorm aangeneem.

Is die nommer ‘n probleem?

As enkellopende vrou is die keuse boksie nie so baie soos voorheen nie. Jy self is nou ook nie meer ‘n jong bokkie nie – wel dit hang natuurlik af wie na jou kyk, nê.

As tiener kon jy kus en keur tussen skool- en studentmanne wat daaglikse jou pad gekruis het. Nou ontmoet jy selde iemand van jou ouderdom, en die wat jy ontmoet is of onbereikbaar of net nie volgens jou standaarde nie. Of het soveel ‘baggage’ dat jy nie wil betrokke raak nie. Jy wonder dan waar is al die hubare manne. Jy begin rond kyk; en bevind jouself skielik in ‘n terrein van ouderdomverskille. Of jy is veel ouer as die interessante manne of die man is veel ouer as jy.

‘n Paar punte vir oorweging:

Wanneer die man ouer is as jy, kyk na sy voorkoms, is hy darem netjies op hom self? Die hare is dalk yl maar hy is nog aantreklik, of wat van daardie boepie? Is dit dinge wat jou sal afskrik of aantrek?

Is hy ‘n roker of / en drinker? Hou hy matigheid voor oë of raak hy heeltemal katools dronk en vergeet sy maniere by die agterdeur?

Hoe behandel hy jou wanneer julle in die openbaar is? Dit is gewoonlik ‘n baie goeie maatstaf of dinge sal uitwerk, of nie.

Die volgende ding wat jou oog ook trek is stokperdjies. Wat geniet hy om te doen? Of is die mees interresante ding in sy lewe dit wat is op die volgende kanaal op TV is? Is hy lief om uit te gaan, en ek bedoel nie shopping nie, hoor. Indien jy lief is vir lees, hoe voel hy daaroor? Gee hy jou ruimte om dit te doen, of nog beter lees hy saam met jou? Vir my is dit nogal ‘n belangrike punt want ek is alewig met my neus in ‘n boek.

Ek hou van die Marvel karakters, spesifiek die verskillende lede van Avengers. Ek het natuurlik my voorkeure soos Thor, Iron Man, Pepper Pots - alhoewel sy nie ‘n fisiese Avenger karakter is nie is sy tog deel van die storie en staan sterk in haar ondersteuningsrol. Captain America is ook ‘n gunsteling maar Wonder Woman is beslis die karakter wat my die meeste aantrek. Haar lewe staan vir iets meer as net ‘n vrou met bonatuurlike kragte. Die vrou, Gal Gadot, wat die rol speel is self ook merkwaardig afgesien van haar uiterlike skoonheid.

Wonder Woman straal ‘n selfvertroue uit wat sy net kon kry deur opleiding en die wete wie sy is. Tog kom sy ook nederig voor selfs by tye naïef. ‘n Ander belangrike faktor uit haar lewe is dat sy besef het om die wêreld te verander moet sy ook verander. Jy mag een feit glo maar realiteit vervang dit met ‘n groter waarheid. Dit is daardie waarheid wat jou dan vorm en in jou doel in vat.

Ons het oor die naweek weer na die fliek gekyk en ek het ‘n hele paar dinge raak gesien wat ek voorheen gemis het. Haar opleiding as klein dogtertjie, tiener en jong vrou het vir my die meeste uitgestaan die keer. Haar innerlike gemoedskwellinge was ook ‘n groot faktor. In die eerste plek het sy geglo dat dit wat sy geleer het tydens haar opleiding reg was. Maar hier op aarde, gekonfronteer met die daaglikse probleme moes sy haar innerlike oortuigings vervang en toepas om werklik ‘n verskil te maak. Niks is ooit in klip geskryf nie daarom kan dit verander word.

Vir 30 jaar het ek sekere goed geglo, en dit toegepas. Dit het my hard en ongenaakbaar laat voorkom. Maar toe, agv veranderinge in my persoonlike lewe, verander my uitkyk. Ek kyk met meer meegevoel na ‘n situasie, juis agv die pad wat ek gewandel het. Net so met Wonder Woman. Dit is ‘n paridigma skuif in jou kop as te ware. Dit kos gewoonlik intense sielsveranderinge om dit te weeg te bring.

 

Nie-Fiksie

 

Artikels

My verhaal lê opgesluit in my geskiedenis. Dit is verweef in elke sandkorrel, gevormde klip en die fynste veldblom van hierdie land. Van die Ooste tot die Weste, van die Suide tot die Noorde is my storie verspreid. Daar is geen area in hierdie mooie land waar jy ons nie sal vind nie. Oor majestieuse berge gekleed met wolke komberse en donker, soms verskuilde klowe is ons skaduwees gegooi. Voetspore verweef in elke era van die geskiedkundige boeke. Ons paaie nou saam gevoeg, soos ‘n vlegsel in een gesmelt hier aan die suide van Afrika.

Voor my bestaan het my voorvaders se sweet die grond benat. Verlore hand-velle die bemesting van hul gewasse terwyl hulle die land bewerk het. Son gebakte velle beskermd deur ‘n veldhoed so eie aan elke boer in ons land. Spierwit voete die enigste bewys van hul werklike velkleur. Gebrei deur wind en weer het hulle hier ‘n lewe uitgekap om die beste te doen vir hul nageslagte.

Terwyl die mans die aarde omgespit het, was die vrouens gebukkend voor die klei-oonde. Smullende warm brode en ander gebak ‘n daaglikse bedrywigheid terwyl kinders om hul enkels gespeel het; dolosse en lappoppe hul enigste speelgoed. Uitgelewer aan die natuur en barre landskap terwyl die geweer nie te vêr buite bereik gestaan het nie. Sorgsaam en getrou het hulle die vuur gestook terwyl hul mans in die veld was.

Braaivleis vure, dans op die breë stoepe en lang kuiers onder die koelte bome was die kenmerke van hierdie byeenkomste, en natuurlik eet. Die tafels het gekreun onder die gebak wat gewoonlik so ‘n paar dae voor die tyd begin het. Van opgestopte skaapboude, varkboude, gebakte hoenders, tuisgemaakte wors of pofadder en suurkos (Daar was natuurlik afval ook maar ek het seker gemaak om dit te mis – drywende oë is rerig nie vir my aptytwekkend nie. Elke denkbare groente was gekook, ingelê of geslaai, en dan die lekkernye, elke soet tand se droom, poedings, koeke en terte - klein of groot, dit het nie saak gemaak nie, daar was oorvloed. Tussenin was daar druiwe, geel perskes, waatlemoen en spanspek wat verorber was, genoeg om van naar te word. Net die blote gedagte aan daardie vragte kos laat my mond water en die heupe groei…LOL.

Vir my ouers was dit ‘n prioriteit en ons het mooi herinneringe van daardie tye. Maar daar is een of twee herinneringe gedurende hierdie tyd wat die meeste uitstaan; een daarvan was toe Kanoneiland krag gekry het vir die eerste keer.

Nou, ek weet nie van julle nie maar as kleinkind het jy nie rerig ‘n verhouding met jou ouma of oupa nie. Gesprekke tussen die twee geslagte was gehou tot die minimum: Die kinders-word-gesien-en-nie-gehoor-nie benadering. Albei my oupas is oorlede toe ek baie jonk was, so die geheue is maar yl rakende my grootvaders maar ons was geseënd om die oumas langer by ons te hê. Die rede dat hierdie een gebeurtenis uitgestaan het is die feit dat ek Ouma Baby as vrou leer ken het gedurende hierdie belangrike mylpaal in Kanoneiland se geskiedenis. Ek weet nie hoekom sy Baby genoem was nie want haar doop naam was Johanna, ek dink dit het te doen met die feit dat sy die jongste in haar gesin was - maar ek mag verkeerd wees.

Venterskroon is geleë tussen Parys en Potchefstroom binnein die Vredefort Koepel. Die Vredefort Koepel is bekend vir sy pragtige natuurskoon wat oor 300 km strek en is die grootste erfenisgebied in privaat besit in die wêreld. Die Koepel is bekend onder fietsryers, vissermanne en stappers en verleen hom as ‘n heerlike vakansieplek vir stadsjapies nie te vêr van die groot stad af nie. Om elke draai is daar ‘n interessante storie verbonde aan die murasies, verskans tussen bome en ruigtes, en het jy ‘n terugblik op die gisters vasgevang in die pleisterwerk wat plek-plek opgebreek word deur die natuur. Kronkelende grondpaaie lei na afgeleë plase, en netjiese vakansieoorde met plaasdiere en wild wat die veld geniet.

Dit is ‘n wêreld ryk aan geskiedenis – van die meteoriet wat daar geval het miljoene jare gelede tot die uitgewerkte goudmyn wat nou net ‘n vae herinnering is van die lewe in die laat 1800; die bewyse is oral te bespeur as jy jou oë oop hou.

Vir opgewekte geselskap en ‘n goeie kontrei-staaltjie kan jy ‘n draai gaan maak by die imposante kroeg in Imperial Inn vir ‘n vinnige lafenis of inboek vir ‘n lui Sondag en middagete onder die groot ou koelte boom geniet wat heerlik voorberei word deur die staatmaker spannetjie.

Hoe ookal, kosmaak is ‘n avontuur op sigself.  Ek sit soms net en lag oor die manewales. Die berge skottelgoed in my geestesoog groei met elke toeklap van ‘n kasdeur en ek sug innerlik. Hulle ken nie van briek aandraai nie.

Tussen my pa en my verloofde is daar ‘n twaalf jaar ouderdomsverskil, die twee verstaan mekaar en kuier lekker. Toe ons lewe ‘n draai maak bied my pa my ou kamer aan as blyplek. Ek moet erken dat ek gewonder het hoe dit gaan uitwerk; met ‘n beklemming om my hart. My pa is ‘set in his ways’ en Isak beslis ook. Elkeen redelik hardkoppig. Maar bo verwagting gaan dit goed.

O ja, ek moet nie van my broer vergeet nie, diè is die jongste in die huishouding, dus is die ouderdomsgaping groot tussen hom en Isak. Drie generasies in een huis en elkeen het sy eie manier van dink, maar dit daar gelaat.

Jannie is amptelik die enigste “permanently employed” in die huis en is elke dag, net na ses saans tuis. Die dag se gebeure word dan herhaal sodat hy darem ook kan weet wat aangaan. Alhoewel die twee soms lekker kan kuier is die twee afgetredenes meer dikwels in mekaar se geselskap en onthou-jy-nog-staaltjies so deel van elke dag.

Jip, julle het reg gehoor. Ek bly saam met twee afgetredenes. 77 en 65, en my broer is 43. Ek hoop iemand kry my jammer.  Nee, ek grap net, dit is darem nie so erg nie, want dit het sy voordele. Ek maak selde of ooit kos. Net die kombuis se skoonmaak word vir my gelaat, darem net soms - maar dit is ‘n gesprek vir ‘n ander keer. Berge en berge skottelgoed. Wel, julle kry die prentjie.

“Kan pa nog onthou jare gelede het ‘n mens…” dit is hoe dit gewoonlik begin of, “Onthou pa vir Jannie Engelbrecht…”  dan word daar in detail vertel van die drie of skop of wat ookal die geheue geprikkel het.

“Wag laat ek nou eers vir jou vertel…” is gewoonlik my pa se inleidende woorde. “Wragtig waar, dit is so…” bevestig hy sy eie storie so asof ons hom nie gaan glo nie. In een middag kan ek plekke soos Port Elizabeth of die Baai, Kanoneiland, Augrabies, Tsitsikamma, Johannesburg of Kimberley besoek sonder om die huis te verlaat. Moenie Upington, Kuruman en Keimoes uitlaat nie.

Ons bestaan word versinnebeeld in die paaie wat ons daagliks wandel; sommige paaie strek voor ons uit soos ‘n groot vet slang wie se kop weg raak op die horison - eindeloos en lui. Dan is daar paaie wat al kronkellend deur hoë bome vleg en jou uitnooi om deel te word van sy koeltes en skadus, maar indien jy nie versigtig is nie jouself misgis met die kronkels - wat soms so vinnig kom: sonder waarskuwing - dit is dan wat jy die pad maklik byster raak: verlei deur die mooi, maar daar is geen hoop aan die einde nie.

 

Ons kan liries raak oor ons kuslyne; ons het seker van die mooistes in die wêreld. Langs die einste kuslyne kan ons die uitgestrekte blou water massa bewonder: glimmend en golwend in Sy almag. Omsoom met wit strande wat land en see skei en reusagtige rotse wat uit die branders rys, die wind ‘n konstante metgesel wat sy eie taal praat, en die toneel dwing bewondering af. Die majestieuse berge aan die ander kant van die pad troon bo ons uit en jy kan nie genoeg kry van die verskillende rotsformasies en plantegroei nie. Soms word ons so meegesleur deur die strome van die lewe dat ons nie die verskanste gevare raak sien nie: die gety wat jou dieper meesleur tot waar jy maklik kan vergaan sonder dat jy dit besef.

 

Dan is daar die grondpaaie wat ons land deurkruis, wat voor ons uitstrek met die horison wat in ‘n “see” geleë is en net altyd aanskuif asof bodemloos en jy wonder wanneer gaan dit klaar kry. Geen skaduwee om jou warmte in te baai nie en geen borde wat jou rigting of bakens aandui nie. Jy het geen benul of jy wel nog op die regte pad is nie en iewers sluimer die twyfel van omdraai, van stop. Dan, skielik sien jy ‘n windpomp uitrys soos ‘n baken van hoop en jy besef jy is nie alleen nie en ‘n glimlag sprei oor jou hele gelaat en jy beur voort totdat jy beskawing bereik.

 

Die bestemming wink in die verte en opgewondenheid bruis deur jou are.  Soms is hierdie paaie in skadu gehul, geheimsinnig asof dit nie sy geheim met jou wil deel nie. Ander kere glinster dit helder voor jou uit maar gee geen aanduiding van die bestemming nie - geheimsinnig, winkend, al kronkelend verdwyn dit oor die volgende koppie of rante. Op een stadium was ons bo op die Baviaansberge en moes ek weer uitspring om ‘n hek of twee oop te maak en die verlatenheid was sprekend, tasbaar maar tog gevul met ‘n eiesoortige heimweë. Miskien na ‘n wêreld van weleer of miskien sommer net na die stiltes van die natuur. Is ek die enigste een wat dit so ervaar?

‘n Mens kan dit selfs ‘n stap verder vat. Behalwe vir die fisiese is daar ‘n figuurlike betekenis tot die oopmaak. Die oopmaak van jouself veroorsaak dat jy beter sien. Dit bring nuwe lewe asook ‘n verwagting vir die onbekende. Wanneer ons daardie hek oopmaak gebeur daar iets in ons en nuwe lewe bruis deur ons. Dit is dan wanneer ons weer gefokus raak en opnuut ons talente raaksien, onsself leer ken en sommer net weer mens word. ‘n Mens met ‘n doel.

Ons elkeen ontvang die lewe as ‘n geskenk. Reg in die begin van bevrugting het jy die drang om te leef. Dit is diep in ons gene gewortel en kan net deur dood geblus word.

Die oop graf, veral die van ‘n ouer, lig dit des te meer uit. Dit is dan wanneer jou eie kwesbaarheid onder die vergrootglas kom en jy weerloos gelaat word. Alleenheid kom nie eers naby die gevoel wat jy dan ervaar nie. Dit meng met elke sel in jou wese en jy voel verwyderd van die alledaagse bestaan.

Die belangrikheid van ‘n moeder kom skerp na vore in haar heengaan. Jy waardeer haar dan eers, lank nadat sy haar laaste asem uitgeblaas het. Daar is niemand wat soveel omgee vir jou soos jou ma nie. Haar liefde en onbaatsugtigheid plaas haar op ‘n hoër platform as enige ander mens. Soos ‘n pilaar staan sy, sterk en onwrikbaar in jou lewe. Sy koester en beskerm jou. Sy leer jou van die lewe en gee jou liefde wanneer die lewe jou ‘n wang draai. Sy is as te ware jou buffer teen die koue aanslae daarbuite.

Wanneer sy weg is, voel jy alleen, kwesbaar en verwyder van alles om jou. Maak nie saak hoe besig jy is nie jou hart bly verlang en sit vas soos klitsgras. Daar, in jou binneste, waar jy introspeksie doen in stilte. Als om jou verloor hul glans en betekenis. Jou ervaring van die lewe verander.

My verhouding met my kinders het die jaar sodanig verbeter dat ek met opregtheid kan sê dit is wel met my siel. Sonder hulle liefde, aanvaarding en bystand sou dit nie moontlik gewees het om weer my voete te vind nie. Kinders maak ons heel - selfs die kleinseuns se kleine handjies is genesing vir die moeë siel. Nathan se woorde het my nou die dag, tydens ‘n kuier, diep getref: “Ek is so bly ouma het nie Kaap toe gegaan nie.” Meer daaroor in ‘n volgende aflewering maar ek het net weereens besef hoe my besluite selfs hom geraak het. Dit is daardie woorde wat dan soos ‘n lieflike geur om my hals hang en ek weet ek is geliefd ongeag die modder waarin ek my bevind het. Miskien klink dit narsisties vir sommige maar my gemoedtoestand was so stukkend en rou dat sulke klein gebare vir my die wêreld beteken.

Alhoewel die huwelik in die slag gebly het sal die goue klontjies van wysheid en die mooi herinneringe daarvan iets wees wat ek sal vertroetel in my hartkamers en die swaar tye, die tye wat my met insig gevul het, my verder lei soos ek die lewe verder aanpak. Elke nuwe tree wat ek gee vul my met groter dankbaarheid vir dit wat tans gebeur.

Ek voel voorwaar soos die spreekwoordelike verlore seun wat in die varkhok tot die besef gekom het dat sonder Hom dit ‘n koue plek is. Weer het ek terug gekom na ‘n Vader wat met ope arms my ingewag het: Sy liefde onverandered en Sy rus balsem vir ‘n moeë gees.

Sy genade is vir my genoeg!

Die ander vrou is skielik iemand, met ‘n naam. Alhoewel jy haar nog nooit ontmoet het nie, is sy ‘n permanente deel van jou lewe. As nuweling word jy vergelyk, beoordeel en bespreek deur vriende en familie. Ongeag hoe hard jy probeer, jy kan haar nie ignoreer nie. Deels omdat sy gedurigdeur opkom in gesprekke veral as julle in dieselfde kringe beweeg of indien daar kinders en kleinkinders betrokke is.

Met sosiale media is dit selfs makliker om van die ander vrou te wete te kom en op haar te volg aka spioeneer. Wie het dit nie al gedoen nie? Ons gebruik verskeie redes om onsself te regverdig maar feit bly staan, ons wil meer weet oor die vrou wat die man in jou lewe gedeel het of deel. Dit hang af aan watter kant jy staan.

Ek onthou in my gewese huwelik het ons verhouding ook maar pas begin en het ons saam na ‘n kerkkamp gegaan. Die Sondagoggend moes hy gou ‘n draai loop en sê ek moet solank gaan sit. By ons sitplek het sy Bybel op die vloer gelê waar ek dit op getel het. Daar, voor my voete val toe ‘n foto uit van sy vorige meisie. ‘n Duisend vrae het deur my gegaan in ‘n bestek van sekondes. Agterna het hy my verseker dat die verhouding verby is. Ek het hom geglo. Ons is getroud. Met verloop van tyd het sy elke keer, op die mees onverwagse oomblikke, na vore gekom. Jy sien, sy familie kon haar nie vergeet nie, en het by tye ook kontak met haar gehad. Elke keer het hy my verseker dat sy iets van die verlede is. Maar sy het bly opduik wat wel sy stremming geplaas het. Toe ons huwelik op die rotse loop was sy skielik weer terug. Sommer netso, na 30 jaar van geen kommunikasie. (Ek wil ook nou nie enige wyshede hoor nie… Los dit daar.)

Laat lente is net voor somer. Die rypwordingstyd van plante wat hul kleur uitstoot. Tot daardie wonder wanneer hul in volle blom hul kleur en geur ten toon sal stel. 'n Heugelike gebeurtenis wat so onder ons neuse gebeur. Dit kruip al nader, omhul jou gemoed en word deel van ons – sonder moeite.

 

Laat lente het sy eie unieke klanke; gevul met die gezoem van bye. Die fladder van opgewonde vinke om die voëlbak. Van die mossies wat hulself met borrelende gespartel bad. Al spelende tot hulle blink. Die wind wat baljaar deur jong blare. Die geur van bloeisels uitgestal in kleure van wit, pienk en rooi; in elke skakering. Gun wonder Salomo het genoem dat ons na die natuur moet kyk nie. Niks kom by die skouspel daarvan nie. Ons lug gevul met geure van skoon grond na dit omgeploeg is; afwagtend op saad. Die sprankelende lus vir die lewe soos ‘n elektriese stroom wat gedurig suis; sonder ophou.

 

Ja, die natuur is in afwagting. 'n Swanger afwagting vir nuwe lewe. Soos ‘n vrou wat reg maak vir die geboorte van haar kind so maak die aarde hom reg vir nuwe vrug. Al jubelend en juigende – ‘n kakofonie van klanke gevul met kosbare sap.