Dagstukkie: Opgehoopte niks

 

Het jy al ooit rustig genoeg geraak dat jy ʼn horlosie kon hoor tik? Ritmies tel dit die sekondes van ʼn minuut af. ʼn Minuut word ʼn uur en voor jy mooi weet, is ʼn dag om. ʼn Week voel soos ʼn vlietende gedagte, ʼn maand soos iets ver in die verlede, ʼn jaar weggespoed in dwase soeke na … elkeen van ons se afsluiting van die sin sal anders wees.

In my onlangse nuusbrief het ek die lewe met ʼn boek vergelyk. Net soos ʼn boek skryf ons die storie van ons lewe met tussenposes van stiltes. Stiltes waar ons die sekondewyser duidelik kan hoor. Ander kere vergeet ons van die horlosie in ons gejaag na aanvaarding en die afhandeling van pligte. Daar is gebeure in ons lewe wat ons skuur en skaaf, die tye waar ons stukke van ons lewe moet oorskryf, redigeer en weer moet probeer. Met al die sorg om ʼn perfekte boek gepubliseer te kry, is daar tog nog foute wat deurglip. Al die stres en “worry” kom weer na vore, en ons word herinner aan ons lewe. Aan die dinge wat saak maak.

Dit gebeur gewoonlik om Kerstyd en Nuwejaar. Tye waarin ons besin oor ons lewe, die foute raaksien van die jaar soos dit afspeel in ons gedagtes, en besef daar is min kwaliteit en te veel kwantiteit in ons lewe.

ʼn Vlietende oomblik waar ons wonder oor ons lewe, tot die volgende taak opkom en vergeet van ons ‘amper’ goeie voornemens en die sekondewyser uitdoof.

Soos wat ek luister na die sekondewyser, besef ek dat hy met elke tik ons ʼn kans gee om iets goeds te doen. Om ʼn nuwe besluit te neem. Soms hoor ons daardie stil stem, ander kere ignoreer ons dit.

Maar die vraag bly – en daar is net een wat dit kan beantwoord. Het jou lewe ʼn doel? Kan jy met alle eerlikheid sê ek het waarde tot my, my man en my kinders se lewe gevoeg? Of is kwantiteit meer belangrik?

Wanneer ek terugkyk na my 57 somers, dan besef ek daar was tye wat ek werklik kan sê ek het kwaliteit na die tafel gebring. My drie kinders se opvoeding was vir my ʼn prioriteit waaroor ek ernstig was. So ʼn jaar nadat ek tot bekering gekom het, het ek mense ontmoet wat tuisonderrig gedoen het.

Hulle het die saadjie geplant: as ouer, is dit my verantwoordelikheid om my kinders te leer. Ek het dit my eie gemaak en met tuisonderrig begin. Daardie vyf jaar was die kosbaarste tyd in my en my kinders se lewe. Selfs my man het daarby gebaat. Ons was nou ʼn span wat daadwerklik in mekaar se lewe belê het.

Netso toe ons ʼn besigheid begin het. Elke persoon wat vir ons gewerk het, het ʼn sendingveld geword in wie ons kon bou.

Op die ouderdom van vyftig het ek geleer om in myself te belê. Voor dit het ek omverskoning gevra as te ware wanneer ek iets wou doen. My ‘gut’ was iets waarvan ek gelees het, maar min gevolg het. Sedertdien het ek geleer daar is groter waarde in kwaliteit, en het die sug na prestasie en besittings verdwyn.

Kwaliteit is die gehalte van lewe en hoe jy dit toepas in jou lewe. Dit is die verwydering van die kaf, sodat jy met die werklike ware ‘ek’ sit. Gepoets en geslyp om diensbaar te wees in jou plantingsplek. Dit maak nie saak wat jou rol in die lewe is nie, jy gee waarde net waar jy is. Jou hoedanigheid as persoon is waardevol.

Kwantiteit kan nie die plek van kwaliteit vervang nie. Jy kan twintig koeke maak en mooi versier, maar indien een kluitjie in die middel is, sit jy met negentien koeke wat nie sal verkoop nie. Bak eerder een perfekte koek waaraan mense smul en vra vir nog, en jou waarde het ʼn hupstoot gekry.

Jy, as mens, voel volbring. Jy is nie ʼn opgehoopte niks nie, maar iemand met waarde.

Jesus se laaste woorde aan die kruis was: “Dit is volbring.” Hy het gedoen waarvoor Hy gekom het. Hy het sy lewe afgelê sodat jy vrede kan hê. Daarin is ʼn groot les te leer.

Jesus het in sy drie jaar van bediening, meer vermag as mense wat tagtig jaar leef. Na 2000 jaar is Jesus se lewe nog steeds ʼn voorbeeld van kwaliteit, in plaas van kwantiteit.

Indien jy nie jouself eers bekeer in stede van die wêreld probeer oorwin nie, is dit als ʼn gejaag na wind. ʼn Opgehoopte niks wat jou leeg laat.

Kan jy met alle eerlikheid vandag erken dat jy volmaak is?

Indien nie: Wat gaan jy daaromtrent doen?

Bestudeer die lewe van Christus en volg Hom na. Jy kan nooit verkeerd gaan nie.

Jy is ʼn geseënde van die Here.

 

Lynelle Clark

Skakels van 'n Ketting

Dagstukkie: Gee jou boom water

 

Alle plante het water nodig. Net so het ons ook water nodig.

Om te bly by die tema van die maand: Verhouding met myself, is dit nodig dat ons ook water inkry wat sorg dat ons buigbaar bly. Dit maak ons vatbaar vir nuwe gedagtes wat ons kennis verbreed.

Ons hoor baie dat ons water moet inneem vir gesondheidsredes; net so is dit belangrik om siels- en geestelike water in te kry. Die een is deur kennis in ʼn bepaalde rigting, die ander kennis van die Woord van God.

Sielsvoeding:

Op sielsvlak is kennis nodig vir groei. Vernaamlik vir ʼn vrou is dit nodig om werklik haar kennis te vermeerder om by te bly met die nuwe verwikkelinge. Dit is nie net goed om die oppervlak met toner te voed nie, maar die innerlike, verby veldiepte, het nodig om gevoed te word, sodat ons voorbereid kan wees vir enigiets wat op ons pad kom.

Dit kan gebeur dat jou lewe, soos wat jy dit tans ken, kan verander en dan moet jy uitspring. ʼn Beroep aanleer of ʼn besigheid moet begin om die inkomste aan te vul. Jy mag dalk dink dat jy te oud is, maar as ek op vyftig plus dit kon doen, kan jy ook.

Die belangrikheid van leer kan ons nie genoeg onderstreep nie. Alhoewel ek die sug gehad het om verder te leer in my jonger dae, was finansies altyd ʼn probleem. Ek was in opstand daaroor toe ek nodig gehad het om uit te spring. Ek het baie verskonings ook gehad en was in ʼn groot mate kwaad vir God omdat ek nooit die geleentheid kon kry nie. Daardie denk wyse het my baie teruggehou.

Wanneer ons nuwe inligting ontvang, word ons denke gevoed, wat op sy beurt weer ons siel voed. Dit dring deur tot elke laag van ons menswees en versprei so die kennis om ons nuttig te laat voel.

Ek onthou die tye wat ek nutteloos gevoel het. Die rede vir my bestaan bevraagteken het omdat ek gevoel het ek kan niks bydra nie.

Vandag, met die ondervinding wat ek opgedoen het, het ek dit nog meer besef. Elke leerfase in my lewe het ʼn nuwe lagie bygevoeg en ek het beter oor myself begin voel. Toe ek in eiendom gewerk het, moes ek baie kursusse doen wat my die kennis gegee het om eiendom te kon verkoop, maar dit het ook my as vrou goed laat voel. Dit het gevoel ek is besig om in my eie reg te kom. Dat ek ook saam kan praat en mense luister na my. Ek het ʼn ontwakende tyd betree wat my meer selfvertroue gegee het.

Toe ek die geleentheid kry om myself as lewensgids te bekwaam, het dit hierdie sug na meer gevoed en my eiewaarde herstel. Al is dit net iets wat jy vir jouself wil doen, kan ek dit werklik aanbeveel. Jy sal soveel ryker daarvan wegstap.

As skrywer het ek kursusse gedoen om my skryfkuns tot volle reg te laat kom. Dit alles het my ook outoriteit gegee. Van die uitbou, die vloei van die storie, en om al die gerammel weg te laat, sodat ek net by die storie kan uitkom. Dit het my ʼn sekerheid gegee wat niks anders vir my kon gee nie. Daardie sekerheid het my eiewaarde verder uitgebou, dit het my siel en gees verryk, en nou voel ek nie meer nutteloos nie, maar neem ek my volwaardige plek in.

Dit wat jy leer, kan niemand van jou af wegvat nie. Daardie kennis is gestoor en kom uit sodra jy dit nodig het. My sielsgrond gevoed met water van kennis wat nooit kan opdroog nie.

Geestelike voeding:

Geestelike voeding is net so belangrik. Dit kry jy deur tyd in die Woord te spandeer en werklik God se wil te verstaan. Die hoeveelheid tyd wat jy spandeer aan Woordstudie, is gelykstaande aan jou groei as mens, as vrou, en vir elke ander titel waaraan jy voldoen.

Albei hierdie aspekte van water se doel is om jou buigbaar te maak vir wat Vader in jou lewe wil doen. Dit gee jou daardie een stappie bo die ander om verder te beweeg en jou volle potensiaal uit te leef.

Hoe meer tyd jy daaraan spandeer, hoe sterker word jou boom. Hoe groter jou boom, hoe groter die skaduwee wat jy gee.

Ek wil jou uitnooi om jou boom water te gee. Dit maak nie saak waar jy begin nie. Dit hoef nie noodwendig ʼn graad te wees nie, maar soek vir geleenthede waar jy vars water kan inkry en so jou boom kan voed.

Vra die Vader om deure vir jou oop te maak en stap dit met vertroue tegemoet. Belê in jouself.

 

Lees Psalms 1:3 en maak dit vandag jou eie.

Onthou: Jy is ʼn geseënde van die Here.

 

 

Lynelle Clark  

Skakels van 'n Ketting 

Dagstukkie: Die vrou in die spieël

 

Vir ʼn groot gedeelte van my grootmenslewe kon ek myself nie in die oë kyk nie. Wanneer ek hare gekam het, grimering aangesit het of my tande geborsel het, het ek oogkontak vermy met die vrou in die spieël.

In die begin het ek nie geweet wat om vir haar te sê nie, ʼn koue skouer was beter as leë woorde. Die verhouding het aangegaan vir ʼn aantal jare. Jare waarin ek baie leeg en sonder doel was. Ek het baie gedoen om myself besig te hou, in te pas deur betrokke te raak by skool- en kerkaktiwiteite. Die vervulling het net nooit gekom nie. Die grootmaak van kinders, om ʼn huishouding te hardloop, kruideniersware te koop, in die tuin te werk, ensomeer: dit was alles tydverdrywe en het my leeg en onvervuld gelaat. Ek het baiekeer my doel bevraagteken. Die wêreld so bekyk en gewonder wat is die sin.

Hierdie houding het deurgesyfer na my vriendekring, huwelik, en verhouding met my kinders. Die gesegde: Bo blink en onder stink, kon my goed definieer.

Wanneer verhoudings misluk het, kon ek nie verstaan wat my aandeel in die opbreek daarvan was nie. Op die ou einde het dit daarop neergekom dat hierdie denke my so negatief gemaak het dat niemand bereid was om in my teenwoordigheid te wees nie. Mense het my afsydig en koud ervaar. Dit het natuurlik die self verder rede gegee om te wonder oor die doel van my bestaan.

Na ʼn dramatiese gebeurtenis in my lewe, waarin ek en my lewensmaat al ons aardse besittings verloor het, was ek teen die grond.

Ek dink nie ek sal die oggend ooit vergeet nie. Die oggend wat daardie vrou in die spieël vir my laat stop het in my skoene. Sy het geweier om haar oë te laat sak en ek moes ingee onder die pyn en absolute doelloosheid wat ek daar gesien het. Ek het nie woorde gehad om haar te konfronteer nie, maar haar dooie oë het my tot in my sokkies geskok. Die stemmetjie het uitgeroep: "Waar is jy?"

Weg was al die pretensies. Gestroop van dié dinge wat my identiteit gegee het. In daardie een kyk het ek besef, as ek nie iets doen nie, is ek dood.

Die besluite van daardie dag af was moeilik. In die eerste plek moes ons uit ons huis van ses en twintig jaar trek. Ek het geworstel met die trauma en vernedering van daardie tyd. Die absolute verslaenheid van nutteloos wees. Om nie geld te hê nie. Winkels het vir my soos ʼn mes gevoel wat my siel wou oopkloof tot op die been.

Ek moes toesien hoe my seun op die vliegtuig klim na ʼn ander land. Dit het gevoel asof ek my kinders gefaal het. Ek moes in ʼn klein woonstelletjie intrek wat spesiaal vir ons reggemaak is. Om als te kroon het ek agtergekom hoe diep die disrespek tussen my en my man geloop het. Sere wat my wakker geskud het tot in my fondasie.

Maar nog was dit nie genoeg om my finaal wakker te laat skrik nie. Ek was op ʼn gevaarlike pad van vernietiging en bitterheid waar ek myself skade aangedoen het en oorgegee het aan die luste van die wêreld. Dit alles om die seer te kan ontvlug, die vrou in die gesig te staar. Ek was die heeltyd bewus van haar vraende kyk.

Dit was ʼn lang stryd van aanvaarding, maar dit het begin op ʼn verlate pad in Pretoria, waar die Here my tot stilstand gebring het. Ek het geweet ek sal my weë moet verander. Dáár het die ommeswaai in my kop begin. Ek moes die dinge van my verlede heeltemal aflê om werklik vrede te kon maak met daardie vrou. Die vrou wat geduldig gewag het op my ommekeer.

Miskien is jy nou op daardie pad. Miskien dink jy, jy is nie goed genoeg nie.

Vandag will ek vir jou sê, jy is goed genoeg.

Jy het nie nodig om tot daar, op die spreekwoordelike straat, te beland om jou eiewaarde terug te kry nie. Jy het nie nodig om jouself te verneder, om die pyn te laat verminder nie.

Al wat jy moet doen is om voor die Vader te buig. Na Hom te kom. Net so vuil as wat jy voel, en jou saak met Hom regmaak. Dit is nie te laat nie. Net Vader kan jou herstel. Net Hy kan jou welkom heet in sy huis en jou beklee. Jou voete was, jou hoof salf met olie en aan jou ʼn ring gee wat jou eiewaarde sal herstel. ʼn Kleed wat jou sal bedek, en ʼn Vader wat vir jou ʼn lam sal slag en saam met jou sal feesvier. Niks is te erg vir Hom nie.

Gee Hom vandag ʼn kans om jou eie-ek te herstel, sodat jy soos ek weer in die spieël kan kyk en vir jouself lief kan wees. Ontvang daardie skoon papier en kyk na jouself met nuwe oë. Jy maak saak!

Onthou: Jy is ʼn geseënde van die Here.

 

Lynelle Clark
Skakels van 'n Ketting

Beat-up Guitars by Pete Briscoe

Not for ourselves alone are we born. — Marcus Tullius Cicero

When a masterful musician plays an instrument, no one stands to praise the instrument. No, all praise goes to the master.

What’s more, in the hands of a master, any old instrument will do, right?

Have you ever walked a city’s downtown streets and observed the musicians? Many are down and out, holding a guitar marked by the struggle. Yet the crowds gather when a masterful musician plays.

Many of us feel like those beat-up guitars. Life has been hard. We don’t feel capable of beauty. But in the hands of the Master, we sound beautiful. As the Master plays His tune through our lives, others pause to listen and give Him praise. We are His instruments.

Paul wrote to Timothy on this very topic:

[We are] instruments for special purposes, made holy, useful to the Master and prepared to do any good work. (2 Timothy 2:21)

Maybe you’re thinking, All of that sounds lovely, Pete. But honestly, how does it work?

Since Jesus is the same yesterday, today, and forever…

• And He indwells believers by His Spirit…
• And expresses Himself through us if we let Him…
• His life in us today is going to look like His life among us on earth 2,000 years ago.

In the hands of the Master, our lives will sound like the life of Jesus.

Did you know Jesus was mistaken for a beat-up guitar, too? When the people in His hometown synagogue heard Jesus announce His intention to fulfill Isaiah’s prophecies, they asked each other, “Isn’t this Joseph’s son?” (Luke 4:22).

In other words, “Didn’t we watch you grow up? Aren’t you ordinary with ordinary issues of your own? Maybe you should work on those.”

They were mistaken.

All of us ordinary followers are instruments set apart for the Master. The melody of our lives will sound like the melody of Jesus.

You Who Gives New Life, I feel like a guitar in a pawnshop, staring out my window at the music store across the street that’s showing off a new Taylor Guitar. What grace that You choose both of us as being worthy! Spirit, play the melody of Your life through me—loud and clear to rally the praises. Amen.

Learn more from Pete’s teaching on Luke, What Will Jesus Do?

In Him,

Pete 

Services

  

 Bookings are essential.

50% of payment is required before the start of the project. 

For smaller projects, the full amount is required.

Here are snippets from my work. 

Testimonials.

When writing your life story and family and friends' names are mentioned, it is your responsibility to talk to them and get permission on paper. Do this before we begin.

 

Please Note:

 

o I write about 2000 words a day (workdays) = 40 000 words a month. Depending on the timeframe and word count, we want to reach.

o I am also willing to be part of selected charitable projects. Please contact me. 

o My weekends are my replenishing time, please respect that.

Lynelle Clark Company Profile.pdf by Lynelle Clark

Lynelle Clark Design Examples by Lynelle Clark