Dagstukkie: 'n Klein Klippie

 

“Koop ʼn sakkie sement, bou ʼn bruggie en kom daaroor.”

Het jy die stelling al gehoor of gebruik jy dit self?

Ek gebruik dit baie. Vernaamlik wanneer iemand sukkel om iets te verwerk: dit is gewoonlik in ligte luim bedoel en verwys na ʼn kleinigheid, in my oë. Soos ʼn bord wat breek en wanneer die persoon die hele dag daaroor kerm en kla. Of kla oor die kol op die mat … die lys kan nogal lank word.

Maar wat ek ook weet, wat vir my ʼn kleinigheid is, is vir ʼn ander ʼn groot probleem. Ons elkeen heg waarde aan verskillende dinge in ons lewens. Ons elkeen het ook die reg op ʼn opinie, maar wanneer dit ʼn probleem veroorsaak en gemoedere loop hoog, en dinge word gesê wat kon gebly het, raak dit ʼn probleem. Dit is hoe ons ‘n opinie lig wat gewoonlik die probleem vererger.

Hierdie tipe van situasie skuur enige verhouding tot teen die been.

Dit is soos ʼn klein klippie wat in jou skoen val en rondrol terwyl jy stap. Aanvanklik voel jy hom nie, maar dan besluit jy om ʼn lang ent te gaan stap sodat hy homself aan jou kan voorstel. Dit word naderhand onuithoudbaar ongemaklik. Jy kan dan stop en die klippie uitskud of jy kan dit ‘probeer’ ignoreer. Maar dit veroorsaak skaafplekke op jou hakke of tone wat oorsit in rousere. Dit word dan so seer dat jy later nie eers ʼn skoen kan aantrek nie.

Mense se vertroue word geskend net soos die vel wat oop gebreek word.

So is verhoudings.

Indien ons nie ruimte vir mekaar maak en help om daardie klippie te verwyder nie, dan verbreek dit vertroue en respek in ʼn groot mate. Dan word daardie klippie ʼn berg, so groot dat dit amper onmoontlik is om daaroor te kom. Dit kan mense selfs kniehalter in hul groei. Dit steel jou vreugde en vrede.

Hooglied praat van die jakkalsies wat die wingerd verwoes, of in hierdie geval ʼn verhouding verwoes.

Hooglied 2:15 “Vang julle vir ons die jakkalse, die klein jakkalse wat die wingerde verniel, want ons wingerde staan in die bloei.”

Wanneer hierdie klippie nie verwyder word nie, kan ʼn verhouding sleg seerkry. In sommige gevalle kan dit selfs generasies beïnvloed waar tweespalt aan die orde van die dag is – bloot net vir ʼn misverstand wat ontstaan het en waar twee mense te hardkoppig is om die saak uit te praat.

Hoe vinniger die klippie verwyder word, hoe vinniger kan vertroue herstel word.

Ons almal maak foute.

Goeie verhoudings verstaan die stelling en werk met mekaar om ʼn verhouding – waaraan hulle baie waarde heg, te laat werk. Hulle verwyder die jakkals en stap aan. Die verhouding is dan sterker as voorheen.

Die verhouding tussen ʼn ouer en kind, huweliksmaats, vriende, sosiale vriendskappe, werkers, die tuinman of bediende wat in jou huis werk – ons bou verhoudings met elkeen op ʼn ander manier. Elkeen se benadering is anders, juis omdat die dinamika verskil.

Verhoudings is gebaseer op intimiteit.

Wanneer jy ʼn huis bou, messel jy die sement tussen die stene in. Distansie word geminimaliseer deur die hoeveelheid sement wat gebruik word. Hoe meer sement – intimiteit: hoe nader aan mekaar, hoe beter die verhouding. Hierdie stene vorm dan ʼn unieke plek in die raamwerk van die huis. Indien dit swak gebou word, kan dit maklik kraak of selfs omwaai met die geringste wind.

Sement natuurlik, bestaan uit ʼn mengsel van sand, water en sementpoeier. Indien die verhouding nie reg is nie, kan dit nie sy werk doen nie. Net so is dit in enige verhouding. Indien die verhouding nie reg is nie, is daar geen werkbare produk om die muur te bou nie.

Daar moet eweveel vertroue, samehorigheid, liefde, geduld en respek wees van albei kante af. Indien nie, sal die sement afval.

Dink hieroor:

·         Wanneer laas het jy na jou verhoudings gekyk?

·         Is hulle gebou op goeie grond?

·         Wanneer laas het jy daaraan gewerk sodat die huis stewig kan wees?

·         Kan jy enige krake identifiseer?

 

Enige verhouding word gebou van twee kante af. Indien nie, sal die krake begin wys. Krake soos: geen kommunikasie, tyd, ongeduld, en onvergewensgesingheid.

Daarom is dit belangrik om dit voor die Vader te lê.

 

Gebed: Liewe Heer, help my vandag om die blinders af te haal van my eie lewe. Help my om --------------- (noem die probleem by naam) op te los. Ek bely my fout hierin. Help my om geduldig te wees met -------------- (noem die persoon se naam) en dat ons hierdie verhouding kan red. Help my om ʼn goeie bouer te wees waarvan die sement reg is.

In Jesus Naam, Amen.

 

Lynelle Clark

Skakels van 'n Ketting 2

Dagstukkie: ‘n Invloedryke vriendekring

Dit is altyd lekker om met mense te gesels waar jy veilig voel. ʼn Plek waar jy jou opinie kan gee, raad kan vra, bystand kan ontvang ten tye van nood, en sommer net laf kan wees by tye.

Ek beny mense met sulke vriendekringe. ʼn Plek waar jy kan ontspan en die masker kan afhaal. Plekke van invloed en saamstaan deur dik en dun.

Vriende beïnvloed mekaar deur wat hulle doen, deur gemene faktore wat hul saambind. Amper soos in Mafia-rolprente.

“You killed his son, I kill yours …” kan jy daardie diep Italiaanse aksent hoor?

Maar wanneer jy dieper kyk, verby al die pretensie en skitterblink skerms, besef jy dit is alles net oëverblindery. Maskers en handskoene kom af en jy moet keer vir jou “wickets”. Dit is die soort venyn wat mense breek en gesinne opbreek. Dan weet ek, ek is tevrede om op my eie te wees.

Daar was ʼn tyd in my lewe wat ek werklik gesmag het daarna om deel van so ʼn groep te wees, net om ru wakker geskud te word en te besef dit is net op die groot doek moontlik.

Jaloesie en venyn is aan die orde van die dag, en in plaas van saam staan, is daar ʼn dwarsboming van vriendskappe, en word tonge messe wat fyn kerf en verniel, sonder om twee maal te dink aan die nagevolge daarvan. Dit is erger as ʼn “soapie”.

Toe ek in 1992 tot bekering gekom het, het ek ʼn hoop in my gehad vir iets soortgelyks, net met ʼn geestelike geur daarby. Op daardie stadium was my kinders alreeds in die kleuter- en laerskool. My dae het bleek gelyk en ek het gedink ʼn vriendskapskring sal die gaping vul.

Maar helaas, dit wat ek in die wêreld ervaar het, was amper erger in die geestelik ekwivalent daarvan. Skielik is ons gawes beter as die volgende ou s’n. Of afguns veroorsaak dat mense onder mekaar baklei vir beter gawes. Jy bid beter as sy. God beantwoord my gebed maar nie joune nie, want ek doen iets reg.

Jaloesie is die grootste sonde wat vriendskappe vernietig en kerke opbreek.

My wêreld was aan flarde na so ʼn skermutseling, en van toe af stap ek baie fyn om vriendskappe en laat net spesifieke mense toe in my binnekring.

Jesus self het dissipels gehad wat vir drie jaar saam met hom gewandel het. Drie van die dissipels was nader aan hom; sy binnekring: Johannes, Petrus en Jakobus. Johannes, weet ons, was die enigste een wat nader aan Jesus was as ʼn broer.

Vanuit hierdie voorbeeld leer ons dat dit wys is om binnekring vriende te hê. Mense wat jy kan vertrou met alles in jou lewe. Om ʼn Judas byvoorbeeld in jou lewe te hê, sal pyn veroorsaak. Vroeër of later gaan hy/sy jou verraai. Daarom is dit nodig dat jy versigtig moet wees. Ek wil amper sê; wees kieskierig oor wie sy kop figuurlik op jou bors sal sit.

Miskien is jy een van die gelukkiges wat wel so ʼn vriend of vriendin het. Een wat jou hart hoor. Wat jou raaksien vir wie jy is en wat jou rug toemaak. ʼn Persoon wat jy vertrou, maar wat jou ook uitdaag om verder te gaan. Wat bereid is om terug te staan, sodat jy kan floreer en andersom.

Vriendskap is waar jy minder word en die ander meer. Dit is die plek waar jy gemaklik is om jou opinie te lig, sonder dat dit op Facebook uitgeblaker word of jou woorde verdraai word om hom/haar goed te laat lyk. ʼn Invoedryke vriendskap, waarby albei partye baat vind.

Dink aan die TV-reeks “Suits” of die gewilde rolprente van “Fast en Furious”. Die rede hoekom dit so gewild is, is juis oor die Dawid/Jonatan vriendskappe. In “Suits” is Harvey Specter die bekende prokureur wie se paaie kruis met ʼn bedrieër, Mike Ross. Maar Harvey kyk verby al die lae vernis en sien ʼn persoon raak op wie hy ʼn kans kan waag. ʼn Persoon wat hy kan help op die leer na sukses.

In “Fast en Furious” het ons vir Brian O’Connor as polisieman wat Dominic Toretto se bende moet infiltreer, en die reeks skop af met die twee wat ʼn band het wat ons meesleur om rolprent na rolprent te gaan kyk. In elke rolprent word hierdie verhouding getoets en geskaaf tot die uiterste toe.

Dit is wat vriendskap is – ons kyk verby die vernis, die kwalifikasies, die prestige en ons sien mekaar raak. Vriendskap gaan oor omgee. Dit gaan oor verstaan.

Dit is ʼn vriendskap wat ons almal begeer. Die week maak jy dit ʼn gebedsaak. Nommer een om so ʼn vriend te kan wees, en nommer twee om so ʼn vriend te kry.

Indien jy wel so ʼn vriendskap het, koester dit. Jy is enig en uniek daarin.

Lees gerus Romeine 8 en vind so jou vriend wat nader is as ’n broer. Vra die Here om jou te wys hoe jy kan verander om self ook so ’n vriend te wees en wees dit.

 

Lynelle Clark

Skakels van 'n Ketting 2

Repost: Be true to yourself

Repost:

The last couple of months were the most exciting but also hurtful time I had in a very long time. Although silent in the sense that I wrote nothing, my life had undergone twists and turns; each opportunity a learning curve where I discovered so much of myself as a person.

Walking this path alone, I realized my vulnerability and how people could use me, sometimes even with my permission. For a long time I lived in a very safe cocoon allowing others to think for me but since I made the bold step to stand on my own, taking responsibility for myself, I realized that my understanding of life was very much shaped by my circumstances, and the people or culture I lived in. In short, I wasn’t street smart, and I had to learn how to fit in or be devoured.

Because of the safe haven, I perceived people in black and white with little or no grace towards them. Now those unyielding glasses had been removed and my awareness of life became more colourful; making room not only for my own mistakes but for those for those I’ve met. Life isn’t rigid or set in stone but a kaleidoscope of laughter and passion, where I discover new opportunities at every corner—venturing out in the unknown to find incredible prospects and beautiful things along the way. I’m amazed at my boldness walking into places I would not have dreamed to do previously and in the process made friends: my pioneer spirit reveling in the new person emerging from the cocoon.

In my vulnerability, I learned to trust my gut; I made mistakes when I disobeyed that little voice, who diligently watch over me. While doing this, I learned to have fun laughing more than I did in a long time. I learned that it’s okay to mess up—no longer do I chastise myself in doing so—and ate some humble pie, but it taught me valuable skills that served me in my daily life and work environment. I work with people every day and I experience the good, the bad and the ugly all in one week. As human beings, we have different perceptions, but when finely tuned in—making the effort—the ugly turns out beautiful, the bad good and the good sometimes bad. Life is a fine balance between them all.

My love life has its own challenges. When two people meet, two worlds have to come together effortlessly (in my mind). To adjust myself and find meaning and what I really want from life, incorporating another human being into it without forgetting who I am, is a mission. For now, being part of someone’s life has taken a back seat.

In a second chance relationship, more work goes into it but it took a broken relationship to grasp the full extend of it. When we met, I thought this is it, the man I will spend my old age with and I prepared myself to fit in his life but after a while I realized it would take time, effort and if both parties doesn’t work at it every attempt would be fruitless. When it ended, it left me purposeless and empty and I knew I would obliterate myself. I feel the emptiness settling in me, wondering if I would ever allow myself to love again. Although saddened, I realize I need this time to get to terms with it all and discover my purpose.

I never appreciated my passionate side, hiding it from everyone including myself, but on this new journey I got to discern the intensity which I feel with and know not everyone would appreciate it. Although I embrace my passionate side, it makes me vulnerable to life and relationships. Creating its own challenges. I’ve learned more about myself letting go of old or even wrong thought patterns, finding the balance and adapt in a way so that I won’t get lost again.

Another learning curve.

With all this said, I simply want to leave you with the thought: Don’t be afraid to live, to dream, to love and yes, even to make mistakes.

To be true to ourselves takes determination and courage and sometimes you would be lonely. Not sure about the choices or even the next step, but looking at the bigger picture, we learn to know our own strengths by discovering a world that would accept us for who we are.

But mostly to accept ourselves.

Be true to you. 

Dagstukkie: Hoe hanteer jy konflik?

Jy kners op jou tande … sien rooi. Jy skud jou kop en wonder of jy reg gehoor het.

Die persoon voor jou skel jou uit vir als wat sleg is en jy wonder wie is die persoon is na wie hy verwys? Dit kan onmoontlik nie jy wees nie.

Beleef jy dit ook so tydens konflik?

Ek weet ek doen. Aanvanklik is ek so geskok oor die aanval, en die absolute gif waarmee dit uitgespoeg word. Dan slaan dit my tussen die oë en die woorde spoel oor my soos ’n gebreekte tape wat aanhou en aanhou en ek weet nie hoe om dit af te sit nie. Dan, wanneer dit verby is, raak ek kwaad … smoorkwaad. Ek sien letterlik rooi. Soms wil ek terug skree en ander tye bly ek net eenvoudig stil.

Ek is nie perfek nie. Ek het dit nog nooit gesê of geïmpliseer nie. Tog lees mense dit in my optredes, of ek dit nou wil erken of nie.

Na ʼn onlangse bakleiery met my broer, het ek dit weereens besef.

Die manier hoe ons oorkom, word deur ander gesien as baasspelerig en beterweterig. As ma van drie groot kinders, is ek gewoond om op ʼn sekere manier te praat. My kinders en kleinkinders aanvaar my so – want ek is hul ma en ouma. Maar, sonder dat ek dit besef, behandel ek ander mense – wat veel jonger as ek is – ook so. Dan waai die hare, spat die spoeg en loop die gemoedere oor.

Dit was nie maklik om dit te erken nie.

Ek moes werk aan my manier van praat met ander. Halsstarrig het ek geredeneer dat ek nie verkeerd is nie. My punt is geldig en ek weier om my siening te verander. Maar dit gaan nie oor my siening of punt in hierdie verband nie. Dit gaan oor my optrede. Die manier wat ek oorkom en kommunikeer.

Ek moes ʼn daadwerklike poging aanwend om my manier van praat te verander om sodoende konflik te vermy. Vader moes ʼn paar maal my herinner dat ek hom in die eerste plek moes vergewe. Ja, sy optrede was verkeerd. Vloek en skel het nog nooit gehelp nie. Maar my optrede was ook.

Dit het my ʼn tydjie gevat om hom te vergewe vir dit wat hy gesê het. Ek het gebelgd en vernederd gevoel. Maar op die ou einde moes ek erken dat ek verkeerd was en dat ek die situasie op ʼn ander manier kon hanteer het. 

Ons manier van praat en ons keuse van woorde, bepaal hoe mense ons sien en hoor. Dit mag nie my bedoeling gewees het om so op te tree nie, maar vanuit sy oogpunt was ek aanmatigend. Ek moes hom vryspreek.

Matteus 18:22 (AFR83): “Ek sê vir jou, nie sewe keer nie maar selfs sewentig maal sewe keer.”

Ons manier van konflikhantering moet gebaseer wees op die Woord. Die Woord van God is ons handleiding tot ons alledaagse lewe. Daarsonder sal ons nie weet hoe om op te tree in sekere situasies nie.

Is dit my plig om iemand te vergewe? Ja.

Kan ek iemand anders se gedagtes verander oor ʼn saak? Nee. Net God kan. Solank as wat ek nie vergewe nie, kan God nie werk met daardie persoon nie. Dit is nie my taak om aan hom uit te wys dat hy verkeerd opgetree het nie. Dit is my taak om hom vry te spreek en liefde te betoon. Sewentig maal sewe keer.

Die Heilige Gees sal hom oortuig. Ek is nie verantwoordelik vir sy optrede nie. God is. Maar solank as wat ek vashou, is ek soos ʼn hond aan ʼn ketting. Ek gaan aanhou hap en byt. Wanneer ek vergewe, is die drang om te hap en byt uit die weg geneem en kan ʼn oplossing bereik word. Solank as wat ek kwaad is, sal daar ʼn skeiding wees.

Ek los julle met hierdie skrif in 1 Petrus 3:8-10: “Ten slotte: Wees almal eensgesind, medelydend, liefdevol, goedhartig, nederig. 9Moenie kwaad met kwaad vergeld of belediging met belediging nie. Inteendeel, antwoord met ʼn seënwens, want daartoe is julle geroep, sodat julle die seën van God kan verkry. 10Daar staan geskrywe: “As iemand die lewe liefhet en ʼn lang lewe begeer om die goeie te geniet, moet hy sy tong weerhou van kwaadpraat en sy lippe van leuens.”

Vergifnis is nie maklik nie, maar nodig. Indien jy wil leer hoe om konflik te hanteer of te vermy, vra die Heilige Gees waar jy moet verander. Wanneer jy luister, sal jy die vrug pluk van jou besluit. Dit is beter om in vrede te leef met God se guns, as in onmin en uit God se wil.

Geniet ʼn mooi dag.

 

Lynelle Clark

Skalels van 'n Ketting 2

Kopiereg voorbehou

Continue reading: Love at War. The Past Remains in the Past Only when We Deal with It Now.

 

Love at War by Lynelle Clark: Chapter 3: Lines upon lines of need.

 

Order your signed paperback today at lynelleclark@gmail.com 

The area of Bentiu, South Sudan, Africa. April 2019.

Sonia Main watched the human line intensely.

It often included women and children. Even early in the day sweat coated them with a glossy sheen. No one bothered to swat the persistent flies away - silence their only resolution. The ragged tent was not adequate, and a lengthy line trailed listlessly outside the tent.

It was the last day at this camp. Tomorrow they would continue to another line much bigger than this one, the war-torn country in desperate need of help.

In partnership with David Sulliman, her interpreter, they examined the patients. He was of average build, his constant smile exhibited pearly whites against the darker skin. Based in South Sudan for two years, they had developed a good working relationship. He genuinely cared about his fellow countrymen.

"David, she needs to see the doctor." Sonia pulled an older woman from the line-up. Her concealed face was feverish at the touch.

"As-Salam Alaykum, awewe," he greeted the woman and showed her where to go. With slow steps she met Alice inside the tent.

"It will be another long day," Sonia said.

"Yes, it will," came the answer.

Armed with the vaccine she followed him, the clipboard present while he spoke to each person. Scanning the crowd, she shifted her attention to the landscape. The deserted area gave no hope of rain. Each breath laboured, the patients a mirrored image of the countryside, as barren as the parched earth.

"They reported another case of diarrhoea." David broke the silence during a break.

"Head Office promised to look at the quality of water." Sonia redirected her attention back to her work. "They sure can send more tents. Food and medicine are much-needed."

"The critical needs are dire," David said.

"And personnel. We need more help," Sonia said.

"You know they struggle with trained personnel." Medical personnel were difficult to find. The hours, heat and minimal luxuries held no appeal for many.

"The war doesn't help," she stated.

A sudden outcry interrupted them and both scanned the people. A woman wailed as she gripped her abdomen. The next moment she fell. Wisps of dust swirled upwards before they spread over her. Impassive bodies stood aside.

"I got this." David motioned and went closer. Sonia administered the child's drops while monitoring David. By the time she reached them, the woman was comatose. Her black skin strained over a thin frame; dull eyes stared upwards.

"She is unresponsive," David said with trepidation as Sonia knelt next to them.

"Stretcher!" Sonia called when she detected a faint pulse. The heartbeat was cumbersome.

"What do you think?" On closer examination, she replied: "She is losing the baby," and stood aside as the two soldiers approached.

"Be careful with her." In her delirious state the woman slumped around on the stretcher and Sonia calmed her with a warm touch on the arm and reached the tent with no incident.

"Here." Sonia directed them towards a bed in the corner. People pushed against them before they stepped aside. With only cardboard on the worn springs, she pulled a sheet from an empty gurney.

"Lay her down." The acrid stink of rotting flesh and sickness made breathing difficult.

"Doctor … "

"What's wrong?"

Soft weepy sounds immersed from the patient's lips.

"The baby will not make it," the doctor whispered. A lonely tear trickled down the woman's frightened face.

"Doctor Wek will help you," Sonia said with a calmed tone. Her own heart rate already galloping.

"I struggle to find her pulse, Doctor," Sonia informed him.

The woman cried. A sudden spasm pushed blood-water from her legs. Sonia glanced at Doctor Wek knowingly, her own heart in pain.

The doctor's face was a blank canvas as he explained to the woman what had happened. More water stained the white sheet and with it came the foetus. In sync with her baby, the woman's last breath slipped from her parted lips.

Oh, Lord, no! Not again. Please!

Blocking her line of thought, Sonia turned back with a sheet. Dr Wek stood aside as she swathed her. Afterwards she notarised the death.

Another death in a senseless war no one cared about.

"Let's go people. We must be at home before dark," David called. Sonia closed the van's backdoor. David hitched the trailer as she took her seat, the sliding door the last act of the day.

Children ran alongside them, their energy appreciated as they waved at them. Amidst the poverty they still beamed with joy.

Behind them the sombre landscape displayed tints of orange and deep yellows from the last sun rays. It softened the harshness and tedious state.

As they sped away, a boy waved at them in his run. Up ahead his donkey's gait a two-step as the cans jiggled from side to side.

Each trip to the refugee camps met her with humbleness, the children's toothy grins a personal highlight. What she valued most was their carefree attitude. They cherished life in every moment. With only the bare minimum, they seemed unworried about the future.

For the medical staff it was crucial to venture out to lift the tremendous burden. The influx of exiles gave them no rest while they suffered. She could leave, but the South Sudanese people had no choice. To help them, remained the closest she could come to excellence.

At the hospital they filed out - a tired but satisfied group. Sonia unpacked the van like a robot.

"We will help you."

"Thanks, Alice."

"They shot a doctor today," David informed them when he returned.

"Where?" The weight of their predicament oppressive.

"Khartoum - trapped with protesters inside a house in Buri. They shot him without reason," David said.

"I don't understand this wave of murders. We are here to help them," Sonia said.

"These people have no consciousness," Alice replied.

"We have to be watchful," David agreed.

Reluctant and uneasy Sonia removed the bags with filthy linen. "Take this and I will take those bags inside."

"Thanks, Alice." Sonia placed the clean linen inside the marked crate and closed the lid.

"Good night, Sonia."

"Goodnight, Alice. See you tomorrow."

In the compact kitchen Sonia drank a supplement she always had at hand, showered and went straight to bed. Lathered with enough Tabard, she added a flimsy sheet as a shield against unwanted night crawlers.

It was well after eleven when she flicked off the light. A thick blanket of darkness wrapped around her. A miserable sense which devoured you if you were not careful. Restless she stared out the small window, her thoughts far away. The moment she fell asleep, the woman's face intertwined with her own. It haunted her till she woke. Drenched in sweat she reached for the water. Once her thirst was quenched, she laid back.

The soft mattress's peaceful embrace drew her back, but sleep evaded her.

When the orange globe tinted the sky, she prayed. A solitary commodity that kept her sane. The constant battle for self-control became worse in the last couple of days.

Sticky after the night's heat, she made her way to the showers for a refreshing spray of cool water. By 6h00 she left.

Copyright Lynelle Clark

Interview with Sonai Main

Goodreads / Smashwords / Amazon / YouTube / B&N

Sign up for my newsletter.

In gesprek met Mari Botha: Die Waarheid Radio. Staan 'n kans om die boekbundel te wen.

Die Waarheid Radio

Skryf in vir die kompetisie en staan 'n kans om die boekbundel ter waarde van R1800 te wen. 

1. Waar kom die skrywersdroom vandaan?

Ek het boeke nog altyd fassinerend gevind. As tiener het ek Konsalik ontdek en het sy boeke verslind. Die manier wat hy jou kon intrek en deel maak van die storie terwyl die plot lewendig word het my diep geraak. Ek dink dit het daar begin. Tussen die ysvlaktes van Siberië, agter die Ystergordyn en die absolute deursettingsvermoë van sy karakters wat dit verg om te oorleef.

Maar natuurlik, moes ek eers my eie ondervinding opbou voordat dit ‘n werklikheid kon word. ‘n Mens kan net skryf wat jy weet, en op dertien het ek nog geen begrip gehad van die lewe nie. Ek het ook nie ‘n liefde vir die taal gehad nie. Maar die droom was daar gebore.

‘n Skoolmaat van my het my eendag herinner aan my woorde in standard sewe. Ek het heeltemal vergeet van daardie woorde. My kop was toe in die wolke want ek wou ‘n lugwaardin word. Toe dit nie realiseer nie moes ek ‘n kopskuif maak en oor tyd het die droom vervaag maar my liefde vir lees nie. Dit het die droom gevoed sonder dat ek werklik bewus was daarvan. Eers in 2010 het die woorde in my kop die sleutelbord gevind. Toe my eertse boek in 2012 die lig sien, toe slaan dit my tussen die oë en van daar het dit geëskaleer tot die ses vrystellings en 10 samewerking bundels met ander skrywers.

2. Jou persoonlike gunsteling uit jou eie pen en hoekom?

Love at War. Die storie het as ‘n novelle begin. In 2010 was my kop op ‘n verkeerde plek weens die probleme wat ons destyds beleef het. My woede en seer het my uitlaatklep geword. Hier het ek ook besef dat ek eintlik baie passievol is. Uit hierdie passie het skryf begin ontwikkel en het ek geskryf wat op my hart was.

Love at War het saam met my ontwikkel en die storielyn het van ‘n novelle na ‘n boek ontwikkel totdat dit geeindig het as ‘n 700 bladsy boek met lewenslesse reg uit my lewe uit. Die vrae waarmee Sonia Main gesukkel het was my vrae.

Sonia Main, die hoofkarakter in die boek het deur verskeie ervarings gegaan en op die ou einde het die lewe haar terug gevat na die Here toe. Sy was kwaad, vir haarself en vir die Here. Maar Vader is getrou. Hy weet hoe om ons uit die varkhok te kry.

Haar storie is die storie van so baie ander vrouens ook. Genesing kom eers wanneer ons onsself werklik kan vergewe. Dit is dan wat ‘n straf ons grootste seën word en jy verantwoordelikheid vat vir jou lewe. Hierdie lesse lei ons dan terug na die Vader huis.  

3. Nuutse boek

Ek is lief vir ‘n goeie sielkundige riller en wou nog altyd my hand daaraan slaan. Laas jaar het ons ‘n mini-kompetisie gehad op Skryf Jou Storie se FB groep. Dit was aangebied deur Floris van Zyl en ek het Verlore Gisters begin skryf met The Sinner en Agatha Christy in my kop.

Die kompetisie het die storie aan die brand gesteek maar die woordtelling was ‘n buffer om werklik uiting te gee aan die storielyn. Maar die fondasie is gelê en ek is tans besig om bietjie meer vleis daaraan te sit. So ‘n regte spanningsverhaal met ‘n twist. 

4. Vertel ons meer van KreativPreneur

KreativPreneur het einde laas jaar begin vanuit my begeerte om ander by te staan in hul kreatiewe reis. Benewens die skryf trek enige vorm van kreatiwiteit my aan. Hetsy sang, dans, koekversiering, ‘n mooi skildery, ‘n unieke gebou, tuin of fotografie. Dit maak nie saak nie, ek waardeer die kreatiwiteit daaragter.

In 2020, met die epidemie in volle swang, het ek begin met ‘n lewensgids kursus op Udemy. In die proses het ek op verskeie boeke afgekom waar God werklik verhoog word deur kreatiwiteit. ‘n Nuwe wêreld het vir my oopgemaak. The Artist Way van Julie Cameron het my pad gekruis en aangespoor om met wat ek geleer het ‘n werksboek saam te stel. Release your Creativity is ‘n 9-weke kursus, en The Artist Way het die fondasie daarvoor gelê. Release your Creativity is tans beskikbaar op my webwerf en sal eersdaags ook in Afrikaans beskikbaar wees.

Met dit saam het ek geweet ek sal ‘n platform moet skep. Aanvanklik was dit Kreativ Collectiv gewees maar met konstante tegniese probleme op daardie webwerf, en tyd vir hernuwing vir my domain het ek besluit dit is ‘n goeie idee om oor te slaan na KreativPreneur toe. Dit het maar alles met tydsberekeing te doen.

KreativPreneur is ‘n holistiese platform waar ek kyk na elke aspek van kreatiwiteit. Ons bestaan immers uit liggaam, siel en gees, ‘n volronde holistiese wese. God se DNA is in ons geprogrammeer en daaruit wys Hy ons nuwe dinge wat vir ons ‘n nuwe lewe voorberei.

M.a.w., Hy gee ons ‘n platform om selfversorgend te word mits ons gekonnekteer is met Hom. Ons is elkeen ‘n put. Elkeen se put verskil in diepte en die donker vrese van die onbekende. Maar wanneer ons toelaat dat God deur ons werk begin daardie put oop te maak en die donker word verruil vir lig. Die water begin te styg, later stroom dit oor die rotswande wat dan ‘n stroom word. Hierdie stroom word ‘n volwaardige rivier. Die doel van KreativPreneur is dan om elkeen te help om daardie stroom te bereik.  

Openbaring praat van ‘n rivier wat gevul word met visse wat dui op voorsiening, die blare wat nie verwelk nie wat dui op God se genesing en ons bewaar. Die goeie vrugte wat genesend en voedend van aard is, is wat ons uit gee aan die mense wat ons pad kruis.

Hierdie prentjie is lewendig in my hart. My stroompie moet aansluit by jou stroompie. Ons kan dit nie alleen doen nie. Ons het mekaar nodig want dan word ons ‘n rivier wat deur die land vloei met genesing in ons dieptes en voorsiening in ons samestelling.

5. Die Waarheid se Dig en Skryf kompetisie - is daar nuwe talent in SA?

Ek glo daar is. Die pad is oop vir elkeen om te ontwikkel mits hulle luister na die raad wat gegee word. Dit is so maklik om in ‘n strik te val van “ek weet”. Glo my, selfs na 13 jaar weet ek nog nie als nie. Ek maak nogsteeds foute. Maar wanneer jy bereid is om te leer en aan te hou skryf sal die woorde outomaties kom en saam met dit die deurbraak.

Die geheim is skryf en lees. As ‘n skrywer is die twee onlosmaaklik deel van jou.

Ek lees ten minste een boek ‘n week. Ek lees verskillende genres want elkeen leer my iets. Daar is baie skrywers wat niks lees nie en nie kan verstaan hoekom hulle nie ontwikkel nie. Lees is ‘n katalisator vir jou eie skryfwerk. Of jou nou fiksie, nie-fiksie of net die Bybel lees. Jy moet lees.

Saam met dit moet jy ‘n tweede vel ontwikkel. Daar was verskeie kere wat ek wou ophou. Daar is mense wat dink ek is sub-standaard. Daar is mense wat dink hulle kan dit beter doen as ek. Maar ek is nog hier, waar is die mense? Jy moet in jouself glo. Niemand anders gaan nie. Baie mense stop met die eerste kriteik wat die verkeerdste ding kan wees.

6. Hoe oorkom skrywers die vrees om te begin?

Vir elkeen is dit anders. Maar dit is eintlik eenvoudig. Deur op jou knieë te gaan en Vader toe te laat om deur jou te werk. Ons kreatiwiteit kom van Hom af. Hy weet waarmee ons sukkel. Hy weet van elke vreesagtge gedagte en gevangeniskap waarin ons is. Hy weet hoe ons aanmekaar gesit is.

Maar ten spyte daarvan het Hy sy asem in ons geblaas. Daardie asem is lewend en kragtig om elke muur van vrees te oorwin. Wanneer ek Hom vertrou en al my vrese voor Hom neersit dan help Hy my om dit te oorkom.

Die volgende stap is om te gaan sit voor daardie sleutelbord en jou gedagtes neer te pen.

Deel van die 9-weke kursus is om elke dag vir daardie nege weke elke oggend jou hand op papier te sit en te skryf. Deur net te skryf sonder om te dink oor wat jy skryf maak jy ‘n deur oop vir woorde om te vloei. Kort voor lank begin stories tevoorskyn kom. Of ‘n gedagte vir ‘n boek. Of ‘n gedagte vir ‘n rolprent. God wil sy Hart aan jou openbaar en wanneer jy tyd maak om stil te word begin Hy om die pen oor te vat.  

Maar dit begin by daardie eerste stap. Om jou knie te buig en stil te word. Wanneer ons in tap in God in wys Hy jou die pad vorentoe. Hy help jou om daardie vrees te oorwin.

7. Waarna sien jy uit vir die toekoms van 'skryf' in Suid Afrika?

Die toekoms van Skryf in Suid Afrika is baie helder en blink. ‘n Mens sien dit oral op die Internet. Die skrywersplatforms op FB alleen is legio. Met mense wat passievol hierdie craft volhou sal skryf ‘n permanente rol speel in ons lewe.

Ek lees nou die dag dat AI of Artificial intelligence skryf gaan oorneem in die toekoms. Maar ek kan nie sien dat dit wel sal gebeur nie. AI kan nie emosies skryf nie. AI kan nie die kleure van ‘n Bosveld sonsondergang beskryf nie. Dit kan ook nie die pyn van ‘n kind weergee of die weëmoed van ‘n moeder of die absolute radeloosheid van ‘n vader nie. Dit is nie in sy DNA geskryf nie. Net die mens kan uiting gee aan dit wat hier binne gebeur.

Skryf is ‘n tasbare lewende organisme wat niemand kan keer nie. Selfs al moet ons op klip skryf sal dit voortleef.

8. Hoe werk die Writer's Journal for Beginners? Hoekom is daar so baie mense wat deesdae hul stories wil skryf?

Writer’s Journal for Beginners is ‘n samevatting van wat ek geleer het die afgelope jare. Dit is die fondasie van skryf en waarna om te kyk. In Suid Afrika is daar min sulke boeke beskikbaar en met ‘n groeiende mark wil mense weet hoe. Met die knaende kragprobleem in ons land wil mense ‘n werksboek in hul hande hê.

Die riglyne is weereens ‘n omvattende holistiese kyk na jouself. Die joernaal begin met dertien vrae wat jy moet deurwerk. Juis om daardie vrese waarvan ons vroeër gepraat het te kan uitwis. wanneer jy jouself begin verstaan dan kan jy makliker deurbreek deur die blokke wat jou probeer terug hou. Wanneer dit klaar is teken jy ‘n Honouring pledge met jouself. ‘n Sertifikaat wat jou verantwoordelik hou vir die projek waarmee jy begin.

Ek help jou van karakter en wêreld bou tot hoe om jou woorde te hou (Of Word Tracker). Dit is ‘n aansporing asook ‘n middel om jou gefokus te hou op die eind doel.

Wat is die verskillende oogpunte waaruit jy kan skryf. Waarna om te kyk as jy ‘n karakter wil skep, ens.

Elkeen van ons het ‘n storie om te vertel. Of dit nou in fiksie is of nie-fiksie. Daardie storie brand in jou en vroeër of later wil hy uit. Hy wil die lig sien. Met al hoe meer stemme wat die lugruim beset kan ‘n mens maklik voel jy word nie raak gesien of gehoor nie. Om jou storie te vertel is om jou stem te laat hoor. Al is dit al wat jy agter laat, vir iemand sal dit iets beteken.

9. Vertel meer oor Joernaal reeks vir vroue.

Die erfenis reeks is een van KreativPreneur se eerste babas. Omdat ekself uit ‘n gebroke huwelik kom en die pad van opstaan ken verstaan ek die waarde van ondersteuning.

Die joernaal reeks, wat in al die landstale beskikbaar sal wees is ‘n ondersteuningsmiddel vir vroue wat weer van vooraf moet begin. Selfs die jonger geslagte, om hulle te help om doelgerig te lewe te daarby te hou. Sodat hulle kan besef daar is meer in die lewe as net dwelms, kêrels en om getroud te wees.

Daar is ook plek vir ‘n gebedsjoernaal, dankbaarheid, finansiële en spaar joernaal asook ‘n lees joernaal. Die is amper klaar en sal beskikbaar wees aanlyn in my webwerf en FB winkel.

Die vertalings vat bietjie langer as wat ek gedink het maar dit kom daar.

10. Hoekom juis vroue?

Selfs in vandag se tyd waar vrouens als kan doen wat ‘n man kan doen is die vrou nogsteeds in baie opsigte agter. Baie glo hulle is net geroep om ma te wees en ‘n tuisteskepper te wees maar word as vrou heeltemal mis gekyk. Ekself was ‘n huisvrou vir negentien jaar, en daar is niks mee verkeerd nie maar vroeër of later kom die “resentment” of wrok na vore en jy glo jy kan niks doen nie.

Baie glo hulle het niks om te bied nie. Van 2017 tot begin 2019, ek hoop ek het die datums reg, het ek ‘n radio program gehad vir enkellopende vroue, Diamant Divas, op Elan Global Radio. Ek wou vroue help om die gevare van ‘n enkellopende pad raak te sien en ook te leer waarvoor om uit te kyk. Asook om hulle aan te spoor om weer te gaan leer.

Wat ek uit my eie pad geleer het en ook met die wat met my gesels het is dat ons baie goed nie weet nie. Baie vrouens is nie “street smart” nie. Juis omdat ons weggehou word, in watte toegedraai word en glo ons kan niks anders doen nie. Maar die dag wat ons opstaan is ondersteuning yl.

Dit is ‘n brandende passie in my om vrouens te help om op te staan. Om vir hulle ‘n platform te skep waar hulle weer volwaardig vrou kan word.

11. Nuwe boek oppad... wanneer? Wat maak jou opgewonde oor die verhaal?

Daar is twee boeke wat albei halfpad is. Die een is The Connection Series. Die storie is gebore toe my seun Amerika toe is. Dit was my manier om oor dit te kom en die mooi daarin te sien.

Dit handel oor twee families: die Calloway’s, in Amerika en die Stevenson familie hier in Suid Afrika. Elke boek in die reeks handel oor ‘n Bybelse waarheid. Die eerste boek is Source of Joy, en is ligweg gegrond op Abigail en Dawid se storie.

Die ander boeke in die reeks handel oor tweede kanse (Second Chances), om ‘n vrou van inbors te wees (Wife of Nobility), geopende hemel (Open Heavens) en genadehuis (House of Mercy). Elkeen handel oor gehoorsaamheid en net soos met Love at War moet die karakters luister en gekonnekteer wees met God om hul seën te kan ontvang.

Die ander boek is Seisoen van Liefde wat handel oor ‘n pa en dogter wat smag na ‘n nuwe lewe met ‘n paar twists in die storielyn.

Al my boeke het ‘n Bybelse waarheid in. Met Love at War is dit baie prominent waar die ander se storielyn nie so opvallend is nie ten sy jy geestelik ingestel is om dit te ontvang.   

Besoek Die Waarheid FB blad plasing hier, en skryf in vir die Boek Bundel Valentyn’s kompetisie. 

Deel FB post wat Die Waarheid Radio, KreativPreneur, Lynelle Clark en al my links ook.

Valentynsdag is om die draai!

Jy kan lekker WEN vir jouself óf vir die spesiale persoon in jou lewe.

Om te kan skryf is om uiting te gee aan dinge wat almal nie altyd verstaan nie. Lynelle Clark, outeur en een van die beoordelaars van Die Waarheid se Dig en Skryf kompetisie, verstaan die skryfkuns egter baie goed. Sy het by Die Waarheid Radio kom kuier en een gelukkige luisteraar kan haar boekbundel wen vir Valentynsdag. Dit sluit die volgende 6 boeke uit haar pen in: A Pirate's Wife, Bella's Choice, Love at war, Blood Mines, Gedagte Kringe en Juweel van die Oosgrens. ’n Behoorlike bederf vir enige boekwurm.

Hoe kan jy inskryf om te WEN:

1. Deel hierdie plasing met soveel as moontlik mense. Elke 'share' tel as ’n inskrywing.

2. Gaan ‘like’ Lynelle Clark se Facebook en Instagram bladsye

https://www.facebook.com/lynengclk

https://www.instagram.com/lynelle.clark/?hl=en

3. Volg die Waarheid Radio op Facebook, Instagram en YouTube

https://www.facebook.com/diewaarheidradio

https://www.instagram.com/diewaarheidradio/?hl=en

https://www.youtube.com/@diewaarheidradio2541

4. Sluit aan by KreativePreneur Club op Facebook

https://www.facebook.com/groups/kreativpreneurclub