Week 3: Patterns of Faith

 

Each coffee stain has a unique pattern and can be pretty.

If by any chance you stay calm and forget the mess of the coffee stain to focus on the beauty, it will amaze you. You will notice the elegant swirls, the graceful splatters that create the most interesting images, and like when you see a snowflake, it will fill you with awe.

That is how our faith stains are as well. To us, being so close to the mess, we think of our faith path as one confused muddle. We cannot see any pattern or beauty within. But when a friend points out how your story inspires her, you will notice the graceful patterns and hopeful seasoned splatters that make up your life.

Looking back at our lives, we miss the small things that have made up the faith stains. Things we despise or look down at because of their insignificance. But it is in the small and insignificance we find the truth. A truth, so astounding that it leaves us speechless.

It is called character building. People will see you with fresh eyes. Your manners will change, the way you act changes, and your mind will think anew. You will find a strength you never thought you have, but mostly you discover that your life has meaning.

It sneaks up to you quietly that you miss the small moments where faith has become a mature substance. Your faith will have a newfound hope and new avenues had to open up. You will even find yourself on Straight street where you face your fears and do what you never thought possible. You will become a message bearer with a warrior like quality and every step will be sure.

These patterns can only be observed with a deep knowing of who you are and what you have become. It will swirl around you with a heavenly grace that supersedes any earthly garment. A garment rich with colour, fragrance, and harmony.

These are the stains I want to be remembered for. Not for the messes and the stickiness, but for how I handled myself within each part of my life. May you be an accurate reflection of the Father and your messes be a testimony of your faith.

Look, God makes all things new.

Prayer:

Dear Heavenly Father, thank you for the fruit of insight in my life. Thank you for equipping me with faith. Even though my knees are scuffed, and my back is bent, I know these stains only emphasize the journey I walked with you. Help me see this and be glad about the stains. Thank you, that these stains enrich my life and strengthen me.

Thank you, that you make everything new.

In Jesus’ name, Amen.

 

Who is Your Stain Remover?

Week 2.

We all know the feeling when we spill coffee/water over a project or laptop. The complete mortification and panic when it hits makes you believe that your entire world just crashed.

What you do next determines the extend of the mess.

Each of us reacts differently to this. For some, it triggers an uncontrollable rage, and we wipe it away with one angry sweep of the hand. Even screaming at the offensive cup. They disregard the warning signs and create a greater mess.

Then there are others who act from a place of peace and, with a calm rationale, grab a clean cloth and clean it. With the greatest of care, they make sure each sticky droplet has been removed. I envy people that can do this but with practise it can happen.

We all have those moments that we react without thinking. Refusing to calm down and evaluate it from a place of peace. And the stain becomes a permanent feature in your life.

To stay level-headed when our life falls apart is not always easy. It can be daunting and depressing. A time of turmoil which affects our choices from that moment forward.

Instead of changing our approach, we add more problems to it, so much that we have to throw it away. Creating more stress on the growing pile. Not thinking there are better ways to clean it.

Life is messy, sometimes ugly. And there are no do overs. Once a decision is made or an accident has happened, we cannot retrace the tracks or erase it. It is done. Then the mess leaves us disorientated and depressed. Instead of dealing with it, we add more layers to the growing stains.

Layered stains cause greater problems, and it is only with a very good stain remover that we can remove the damage.

But… I know that the blood of Christ is a good place to start. It is the only place that gives you peace and removes the stains. Through this mess you learn to be stronger, find the peace within the Blood and know that you can do it over. Because He strengthens you. 

Peace can only be found from a deep sense of belonging. A peace that comes from the highest authority: God. The more we spend time with Him, the calmer the storm.

May you act from a place of peace and find wisdom in the many rings on your table.

Prayer:

Heavenly Father, I thank you for the blood of Christ that removes all stains. Thank you, that you have washed away my sins and give me eternal peace.

Thank you, that I can turn to you in my hour of need. Your attributes are true, you uphold me with your righthand. Your loving kindness calms the stormy seas and heals my wounds. Therefore, I can stay strong and act in wisdom in all situations life throws at me.

Teach me your ways, Lord, and calm the raging sea.

In Jesus Name, Amen.

Devotional: Week 1: Coffee stain Faith

Week 1

As I contemplate the Word, I notice the coffee stains left from the many empty cups at my desk. A niggling thought surfaced; does God see my coffee stains in the same light as tree rings?

The rings from a tree tell us about its age and its nourishment throughout the years. When it had experienced lean years and when it had blossomed. The thicker the trunk, the more the rings, the greater the story.

Then another thought struck. Is my life measured by the faith stains on my heart or is the rings evidence of a lazy woman?

Besides the fact that I will not get the medal for the world’s best housewife. It has a deeper meaning. It speaks about my daily faith walk and not about the messy rings left on the glass top. It speaks of a deeper faith that is not confined by time or space. We can look at it from two different perspectives. The many wrong choices I have made or my enjoyment of another good cup.

Faith is messy. Just as coffee stains are messy. Though coffee stains could be cleaned, our daily walk leaves stains not easily cleaned. Its telltale signs showing our human side in stark realism.

Faith test us to where we cannot see past anything but the stains. Sometimes it drains us of the very essences of who we are. Sometimes it leaves us in wonderous speechlessness. It is during those moments that we discover our purpose and receive a better understanding of the quality of our lives.

This prompted me to have a closer look and see if I can find the comparisons between my heart stains and my faith walk and what it says about me.

Maybe you can identify with this comparison. So, I want to invite you to join me on this walk. I cannot promise that I have the answers for any of our messes, but I can promise we will find our path among the messy stains and sticky moments to become stronger. And appreciate the stains just as much as the clean table. Each has a story to tell.

Prayer:

Heavenly Father, I bring all my stains to you. Wipe them away with the blood of Jesus and give me a robe of righteousness. Thank you, Father, for a steady hand and strong knees to navigate through my life. Thank you for strengthening me, just like a good cup of coffee and help me turn my mess into a message of hope, in Jesus’ Name, Amen. 

Copyright Lynelle Clark 2023

 

 

Dagstukkie: Gister se sonde is vandag se vrede

Terwyl ek ander se verhale lees – tans tree ek op as beoordeelaar van ʼn skryfkompetisie – wat handel oor hul keuses wat hulle gelei het op ander paaie, vat dit my ook terug. Na ver paaie – kronkelpaaie wat jou laat wonder waar het jy verkeerd gegaan. Waar kon jy anders optree? Wat kon jy verander het sodat vandag ʼn ander uitslag kon gewees het van die een wat jy nou lei?

Baie somers is verby. Winters toegehul in kuiers, warm komberse en gemeensaamheid is nou net ʼn vae herinnering. Dae waar feëverhale nog werklikheid was, die lewe in mooi geweefde tapisseriepatrone voor jou gehang het en jy veilig was. Maar so maklik verander die mooi in ʼn deurmekaarspul van gekoekte wol sonder sin. Waar die begin en einde toegewikkel is in ʼn magdom seer, en jy reageer.

Dit is maklik om dan vas te val in die moddergat wat jou wil vasgryp en daar hou. Jy sien, as mens, soek ons goedkeuring vir ons lewe. Dit is dan wat hierdie terugkyk ontaard in ʼn moeras wat net verwarring veroorsaak. ʼn Traan of twee word weggepik en ons verloor die kern van ons boodskap.

My agtergrondstorie is deurspek met verkeerde besluite, ʼn maalkolk van foute, misplaaste vertroue en baie meer. Daardie einatyd, toe daar niks oor was van ons nie. Ek was ook stukkend. Verslae en gebroke. Het minwetend deure oopgemaak omdat ek gedink het dit sal my huwelik red. ʼn Wye deur wat skade aan my as vrou sou doen en my op ʼn pad van selfvernietiging gevat het.

Die oomblik wat ons ingee vir sonde, gee ons toe aan die eise wat dit stel. Dit maak ons geestelik swak en steel ons vertroue en verhoudings. Dit is net God in al sy wysheid wat ons kan red.

Dank die Here vir die Damaskuspad. Die plek waar ons gekonfronteer word met Jesus Christus as ʼn werklikheid. ʼn Realiteit so helder, wat ons verblind vir die dinge van die wêreld, en soos ʼn blinde gelei moet word na waarheid.

Vandag kyk ek terug na daardie tyd van my lewe en kan ek God se hand van beskerming sien. Daardie tye waar Hy eenvoudig my hardkoppigheid gesystap het en in die bresse getree het om my vrouwees te beskerm.

Ek glo, indien die Vader dit nie gedoen het nie, sou ek heel moontlik op ʼn ander plek gewees het of selfs dood.

Toe ek in 1992 tot bekering gekom het, en grootoog God gevolg het, was ek nie bewus van al die kronkels wat my pad sou vat nie. Maar God is ʼn waarmaker van sy Woord.

Van varkhok tot Damaskus het my pad opgeeïndig in Reguitstraat. By die Vader’s huis is ek met ope arms ontvang en die lam geslag. ʼn Leeftyd het gebeur in daardie proses van val en opstaan en die rosige oogklappe is verwyder.

Die verhouding tussen my en die Drie-eenheid is ʼn dieper een waarin ek myself verloor as mens. En ek is oukei met dit. Nou kom my goedkeuring nie meer van ʼn man, kinders of ʼn huis nie. Maar van ʼn plek van verhouding met my hemelse Vader, Jesus Christus, en die Heilige Gees, waar ek al drie opnuut weer leer ken. Dit is ʼn stelselmatige terugkeer na myself en my rol as gelowige. ʼn Versigtig-trap en fyn-luister verhouding, deurspek met genade.

Om God weer te vind tussen die pyn en selfveragting was moeilik om te verwerk. Immers kan ek niemand blameer behalwe myself nie. Dit is ʼn harde werklikheid waarmee ek moes deel.

In hierdie tyd wou ek wegkruip van God af. Bang dat Hy my sien vir wie ek is. Maar die wonderlike vreugde is dat Hy my wel vrygespreek en skoon gewas het.

Vader, in al sy wysheid, het geweet wat ek nodig gehad het, en het my omring met spesifieke vriende wat my begin dra het. Selfs in my woede, wanneer ek te velde getrek het teen God, het hulle my ondersteun. Dit het my koue hart vermurwe totdat dit naderhand heeltemal oop was om weer God se genade en liefde te ontvang. Ter bevestiging het God my beklee met ʼn ring aan die vinger. Sy stempel van eienaarskap. Dit was ʼn paradigm-kopskuif wat my in verwondering gelaat het.

Soos ʼn pottebakker het Hy my gevorm. Die draaitafel, my veilige hawe, waar Hy my gebrei het. Dit het my gevorm in ʼn kleipot met handvatsels en tuit. Bruikbaar en gietbaar.

In 1992 het ek gedink ek is die mooi goue kelk waaruit God kon drink. Verhewe bo mense: sonder foute. Vandag weet ek beter. Nou, in 2021 weet ek, ek is ʼn kleipot. Kompleet met krake, laste en growwe plekke. Ek is oukei daarmee. Dit het my vrede gebring.

Ek weet God is nog nie klaar met my nie. Die poets- en bakproses lê nog voor. Maar ek is veilig in die Pottebakker se hande.

Die vierde persoon in die oond is Jesus Christus self. My reddende genade. Wanneer ek in angsweet wakkerskrik oor my toekoms, moet ek myself vermaan dat God in beheer is. Hy is daar. Ek is nie alleen nie.

Wanneer ek my hand verwyder, wankel ek. Sodra ek dit terugsit, loop ek op die water saam met Hom. Hoekom? Want Hy is ʼn waarmaker van sy Woord.

Ek lees in Galasiërs dat God nie ʼn aannemer van persoon is nie. Ongeag wie ek was, God neem my aan. Ek moet bloot net sy verlossing in geloof aanvaar en dit my eie maak. Daar is geen reëls of enige vereistes daaraan verbonde nie. God se reddende genade het aan my verskyn. Wat God betref, het my verlede nooit gebeur nie, en sien Hy my as vrou, skoongewas, reg om as getuie vir Hom op te tree.

Dit is ʼn bevrydende gedagte wanneer ons weet God aanvaar ons net soos ons is. Dit maak ons vry van die wet en skuld wat ons op ʼn dwaalspoor wou lei. Ek is nou meer bedag op wat ek kyk, met wie ek kommunikeer, en wat ek lees.

Ek het ʼn passie om te leer en het aanlynkursusse ontdek. Wanneer daar ʼn ekstra geldjie is, skryf ek in. Die bevrydende gevoel van groei slaan deur in die boeke wat ek skryf. Die stories, ʼn platform waar ek my getuienis uitleef deur die verskillende karakters se wel en weë. Dit is fiksie, maar ook waarheid. Die lyn so fyn dat mense se oë sal oopgaan vir die werk van die Here, juis omdat ek dit so werklik maak.

Ek is nie ʼn marshallow-mens nie. Ek is nie eers ʼn natuurlike romantikus nie. Maar tussen die blaaie van skryf speel liefde altyd ʼn rol. Liefde is die een ding wat ons bind as mens. Waarna almal smag. Liefde en aanvaarding. Maar ook die reg om jou eie mens te wees en dan die verantwoordelikheid te vat vir die keuses wat jy gemaak het. Dit is wat ons as mens laat groei. Dit gee ons die aanvaarding wat ons soek.

Sodra ons prioriteite reg is, begin God in alle erns werk. Nie voor die tyd nie. Nie wanneer jy luister na fabels en leuens nie. Vernaamlik in die tyd van informasie. Die beskikbaarheid daarvan kan ons ver van God af lei, sonder dat ons dit besef. Indien jy nie die Woord van God ken nie, bring dit net verwarring in jou lewe. Dit is vanuit die verwarring wat ons dan verkeerde besluite maak wat ons toekoms beïnvloed. Nie net ons s’n nie, maar ook die mense saam met ons.

Onthou: elke keer wat jy iets besluit, raak dit jou maat en kinders (indien jy het). Jou vriendekring loop ook deur, selfs jou werksplek. Elke area word aangeraak: ten goede of ten slegte.

Maar, sodra as wat jy die onvervalste melk van God se Woord inneem, maak dit jou krom pad reguit. Dit gee jou die fondasie om sterk te staan in elke situasie. Dan word ons gelei na ʼn oop hemel, waar ons sy genade in oormaat ontvang en dit uitgegiet word aan ander dorstiges. Daardie plek waar ons in vrede kan wandel en weet dat ons toekoms sekuur in God se hande is.

Nie omdat ons dit verdien nie, maar omdat God dit so gee.

Galasiërs 1:3-5: “Genade en vrede vir julle van God ons Vader en die Here Jesus Christus, wat Homself vir ons sondes gegee het om ons te verlos uit hierdie goddelose wêreld en so die wil van God ons Vader te volbring. Aan God kom die heerlikheid toe tot in alle ewigheid! Amen.”

Hy maak ʼn weg. Hy is die waarheid. Glo dit. Leef dit.

Romeine 8.

Lynelle Clark

Dagstukkie: Verantwoordelike kindwees

Ons word elkeen in ʼn huis gebore met ouers en kinders. Elkeen het sy eie funksie wat ʼn dinamika na die tafel bring. Binne hierdie dinamika is daar verantwoordelikhede wat elkeen moet nakom.

Ma en pa voorsien, versorg, leer en gee baie liefde. Hulle dissiplineer ook. Ons hou nie baie daarvan nie. Maar dit gee ons die leiding om reg op te tree in elke situasie wat ons in ons lewe mag kry.

Kinders moet leer deur die instruksies te volg. Dit leer elke kind hoe om opdragte te volg. Selfs die wat nie so lekker is nie of nutteloos voel. Gesonde dissipline gee die kind ʼn veiligheidskokon waarbinne hy/sy weet dat hulle geliefd is. Dat hul ouers werklik omgee. 

In God se huishouding werk dit op dieselfde manier.

Die God-drie-eenheid en jy is onlosmaaklik deel van mekaar. Elkeen het ʼn funksie om te verrig. Jou funksie binne hierdie dinamiese uniekheid, is om God te eer. Sy verlossingswerk as volkome in jou lewe te ervaar, en Hom te ken in al jou weë. En natuurlik om te luister deur stil te word.

Jy kan niks vermag deur nie ingeskakel te wees by die Here nie. Dit is wat van jou ʼn ware kind van God maak.

Terwyl ek die boek van Galasiërs bestudeer, kom dit nog meer na vore. Dit is asof Paulus dit in groot, vetgedrukte letters skryf.

In Galasiërs 3word ʼn mens gekonfronteer met die absolute waarheid van hierdie uniekheid.

Jy sien, die mense in Galasiërs het in aanraking gekom met mense wat hulle vas wou maak aan die wet deur die ou gebruike terug te bring. Paulus het dit te hore gekom en konfronteer hulle met dit.

In Hoofstuk 3:1(a) “Julle Galasiërs, is julle dan so sonder begrip? Wie het julle verstand benewel?”

Ek hou eintlik hoe dit in die Engelse Vertaling geskryf is: “You foolish Galatians! Who has bewitched you?”

My en jou verantwoordelikheid kom daarin, dat ons sorgdra dat ons nie agter fabels of leuenaars aanloop nie. Wette en gebruike wat niks met ons geloof te doen het nie, het geen plek in ons geloofswandel nie. Mense wat ons probeer verlei om na hul opinies te luister, die Woord afwater en jou weglei van die Woord af, is skadelik vir jou groei.

Daarom is dit so belangrik, dat wat jy hoor en wat jy lees, aan die Woord gemeet moet word. Indien die Woord dit nie bevestig nie, stap weg daarvan, anders sal jy nes die gemeente in Galasiërs op ʼn dwaalspoor gelei word. ʼn Dwaalspoor wat jou baie pyn en lyding op die hals sal bring.

Ek weet nie van jou nie, maar ek is moeg om die berg te omsirkel omdat my manier van verstaan verkeerd was. Of omdat ek nie geluister het na die Woord van die Here nie, maar eerder na ʼn persoon geluister het.

Ons elkeen se verantwoordelikheid berus op wie ons ore ingestel is.

Dit is jou plig, as kind van God, om waaksaam te wees teen alle dwalinge, en God te ken in alles.

 

Vrae wat jy in gedagte kan hou:

·         Dit wat ek nou so pas gehoor het, is die Bybel in ooreenstemming daarmee?

·         Wil die persoon my teruglei na die wet toe?

·         Is dit nuttig of lei dit my verkeerd?

Hoe kan jy jou eie kennis verbeter:

·         Bestudeer die Bybel deur gebruik te maak van goeie bronne. Daar is soveel bronne om van te kies dat dit soms te moeilik of te veel is, maar jy is dit aan jouself verskuldig om te studeer. Jy is immers ʼn student wat moet leer en verstaan wat God vir jou wil sê. Toets jouself gereeld.

·         Naslaanbybels is ʼn goeie punt van lering. Doen kruisverwysings. Lees die skrifte wat almal daarmee te doen het in konteks.

·         Laat toe dat die Here jou leer, met ander woorde, raak stil voor die Here. Laat die Woord perkuleer in jou binneste. Herdink, herkou en leer totdat dit deel word van jou lewe.

·         ʼn Punt van waarskuwing: wanneer jy in twyfel is oor iets, moet asseblief nie Facebook toe hardloop vir raad nie. Gaan na iemand wat jy al getoets het. Iemand wat die Woord reg sny en vra.

·         Maak tyd om die Woord te eet. Kou dit fyn, en jy sal agterkom hoe soet God se Woord werklik is.

 

Jy verskuldig dit aan jouself om tyd met God te maak en sy Woord as ʼn waarheid te vat. Bestudeer Galasiërs – vers vir vers.

Smaak en sien die goedheid van die Here daarin.

Lynelle Clark

Skakels in 'n Ketting 2

Continue reading from Love at War. Chapter 7 & 8

 

Ebook

Paperback

Genre: Christian Military Romance

Suggested age range 16+

Topics: Infidelity, abduction, rape, abuse, adventure, reproductive rights,

Dagstukkie: ‘n Sterk tou

Pappa, ouboet en ma. ʼn Onlosmaaklike Drie-eenheid.

Dit is hoe ons die Goddelike Drie-eenheid op menslike vlak kan beskryf.

Hemelse Vader is ons Pappa. Die een wat als onderhou. Die een wat praat en wêrelde kom in plek. Lig maak plek vir duisternis en die aarde breek oop en gee kos aan elkeen van ons – mens en dier.

Jesus Christus is ons Ouboet. Die een wat in die bres tree wanneer ons droog maak. Die een wat by ons bly wanneer ons bang is. Die een wat ons kom leer wie die Vader is en dit makliker maak om die Woord te verstaan omdat Hy die Woord is.

Heilige Gees is die ma. Die een wat ons vertroos, ons leer, ons vashou en soen wanneer ons dit nodig het. Die een wat ons aanpor om nog beter te doen en wat in die bres tree wanneer ons foute gemaak het.

ʼn Onlosmaaklike drie-eenheid met wie ons elkeen kan identifiseer. Baie van ons prentjies is skeef wanneer dit kom by elkeen van hierdie figure juis omdat ons verhoudings met pa, broer/suster en ma nie altyd van die beste is nie. Dan projekteer ons daardie argwaan en seer op die Goddelike eweknie.

Persoonlik kan ek daarmee identifiseer.

Ek bly by my pa. My pa is 80 en daar is 24 jaar verskil tussen ons. Hy sien my as die klein dogtertjie wat elke dag geleer moet word. Van kosmaak tot wat ek eet. Bestuur is ʼn nagmerrie wanneer hy in die kar is. En, indien ek nie waaksaam is nie, kan my gevoelens van disrespek en woede geprojekteer word na die hemelse Vader. Dan moet ek rustig raak, kop hou en verby die seerdinge kyk.

Omdat hy vergeetagtig is, sal hy gedurig stry omdat ek kwansuis nie die vloer gewas het nie. Dit sal hy dan aan almal wat wil hoor vertel. Volgens hom doen ek dan niks in die huis nie. Daardie doelbewuste leuen maak my witwarm by tye. Soms stap ek weg, ander kere wil ek myself verdedig.

Net so met my broer. Daar is tye wat ek en hy net nie eye-to-eye sien nie. Dan ontaard dit in ʼn bakleiery wat my stom laat. Dit laat wonde en ek vind na so ʼn skermutseling dat my verhouding met Christus daaronder lei. Dit ontneem my van vrymoedigheid en ek sal eerder met die Vader praat as met Jesus tydens die skermutselings.

Omdat my ma alreeds by die Vader is, is die tekort aan aanvaarding en liefde ʼn groot leemte in my lewe, en vind ek dat ek min met die Heilige Gees praat. Ek is bewus van sy werkinge in en deur my, maar ek gee Hom nie altyd die plek wat Hy verdien nie.

Ons aardse verhoudings het ʼn rol te speel met ons toenadering tot God. Meer as wat ons soms wil erken. Maar dit is juis hierdie verhoudings wat ons opbou en die skanse afbreek om nederig te bly.

Verhoudings op elke vlak is ʼn daaglikse oefening van gee en neem. Indien ek nie moeite doen om te gee van my kant nie, kan ek nie ontvang nie. Ek kan ook nie elke keer net verwag om te kry as ek nie my kant bring nie. Deur daaglikse kontak leer ons mekaar ken. Ek weet hoe my pa van sy tee hou. Op watter tye hy koffie sal drink. Elke ete het sy eie eetgerei. Ek moet dit weet anders is daar moeilikheid.

Net so is die verhouding met die Goddelike drie-eenheid. Indien ek nie my besige program eenkant toe skuif en tyd maak met die Bybel en bid nie, gaan ek nie elkeen se hart leer ken nie. Ek gaan nie weet hoe hulle oor my voel nie. Watse raad hulle vir my wil gee of hoe om op te tree in ʼn spesifieke situasie nie.

In kort, ek gaan in die donker rondtas met geen duidelikheid in ʼn gegewe situasie nie.

Nie my pa of broer glo daaraan om verskoning te vra nie, en ek het al geleer om net verby dit te kom op my manier. Hulle manier van flikflooi sal wees om te skimp vir ietsie lekker om te eet. Of, kan ek asseblief die vlek op ʼn broek uithaal. Dan weet ek als is nou weer reg en kan ek met vrymoedigheid asemhaal.

Verhoudings is delikate organismes wat elkeen op meriete hanteer moet word. Die grootste gemene faktor is gewoonlik hoeveel keer ek bereid is om die knie te buig en hoeveel keer is ek bereid om te luister. Wanneer ek luister, hoor ek iets wat ek andersins sou gemis het.

Netso met my verhouding met God. Wanneer ek stil raak, minder word, dan hoor ek God se stem duidelik. Ek kan vrylik asemhaal, want nou verstaan ek, en my liefde vir God groei.

Waar kan jy minder word, sodat God meer kan word?

 

Lynelle Clark

Skakels van 'n Ketting 2