Dagstukkie: Die vrou in die spieël

 

Vir ʼn groot gedeelte van my grootmenslewe kon ek myself nie in die oë kyk nie. Wanneer ek hare gekam het, grimering aangesit het of my tande geborsel het, het ek oogkontak vermy met die vrou in die spieël.

In die begin het ek nie geweet wat om vir haar te sê nie, ʼn koue skouer was beter as leë woorde. Die verhouding het aangegaan vir ʼn aantal jare. Jare waarin ek baie leeg en sonder doel was. Ek het baie gedoen om myself besig te hou, in te pas deur betrokke te raak by skool- en kerkaktiwiteite. Die vervulling het net nooit gekom nie. Die grootmaak van kinders, om ʼn huishouding te hardloop, kruideniersware te koop, in die tuin te werk, ensomeer: dit was alles tydverdrywe en het my leeg en onvervuld gelaat. Ek het baiekeer my doel bevraagteken. Die wêreld so bekyk en gewonder wat is die sin.

Hierdie houding het deurgesyfer na my vriendekring, huwelik, en verhouding met my kinders. Die gesegde: Bo blink en onder stink, kon my goed definieer.

Wanneer verhoudings misluk het, kon ek nie verstaan wat my aandeel in die opbreek daarvan was nie. Op die ou einde het dit daarop neergekom dat hierdie denke my so negatief gemaak het dat niemand bereid was om in my teenwoordigheid te wees nie. Mense het my afsydig en koud ervaar. Dit het natuurlik die self verder rede gegee om te wonder oor die doel van my bestaan.

Na ʼn dramatiese gebeurtenis in my lewe, waarin ek en my lewensmaat al ons aardse besittings verloor het, was ek teen die grond.

Ek dink nie ek sal die oggend ooit vergeet nie. Die oggend wat daardie vrou in die spieël vir my laat stop het in my skoene. Sy het geweier om haar oë te laat sak en ek moes ingee onder die pyn en absolute doelloosheid wat ek daar gesien het. Ek het nie woorde gehad om haar te konfronteer nie, maar haar dooie oë het my tot in my sokkies geskok. Die stemmetjie het uitgeroep: "Waar is jy?"

Weg was al die pretensies. Gestroop van dié dinge wat my identiteit gegee het. In daardie een kyk het ek besef, as ek nie iets doen nie, is ek dood.

Die besluite van daardie dag af was moeilik. In die eerste plek moes ons uit ons huis van ses en twintig jaar trek. Ek het geworstel met die trauma en vernedering van daardie tyd. Die absolute verslaenheid van nutteloos wees. Om nie geld te hê nie. Winkels het vir my soos ʼn mes gevoel wat my siel wou oopkloof tot op die been.

Ek moes toesien hoe my seun op die vliegtuig klim na ʼn ander land. Dit het gevoel asof ek my kinders gefaal het. Ek moes in ʼn klein woonstelletjie intrek wat spesiaal vir ons reggemaak is. Om als te kroon het ek agtergekom hoe diep die disrespek tussen my en my man geloop het. Sere wat my wakker geskud het tot in my fondasie.

Maar nog was dit nie genoeg om my finaal wakker te laat skrik nie. Ek was op ʼn gevaarlike pad van vernietiging en bitterheid waar ek myself skade aangedoen het en oorgegee het aan die luste van die wêreld. Dit alles om die seer te kan ontvlug, die vrou in die gesig te staar. Ek was die heeltyd bewus van haar vraende kyk.

Dit was ʼn lang stryd van aanvaarding, maar dit het begin op ʼn verlate pad in Pretoria, waar die Here my tot stilstand gebring het. Ek het geweet ek sal my weë moet verander. Dáár het die ommeswaai in my kop begin. Ek moes die dinge van my verlede heeltemal aflê om werklik vrede te kon maak met daardie vrou. Die vrou wat geduldig gewag het op my ommekeer.

Miskien is jy nou op daardie pad. Miskien dink jy, jy is nie goed genoeg nie.

Vandag will ek vir jou sê, jy is goed genoeg.

Jy het nie nodig om tot daar, op die spreekwoordelike straat, te beland om jou eiewaarde terug te kry nie. Jy het nie nodig om jouself te verneder, om die pyn te laat verminder nie.

Al wat jy moet doen is om voor die Vader te buig. Na Hom te kom. Net so vuil as wat jy voel, en jou saak met Hom regmaak. Dit is nie te laat nie. Net Vader kan jou herstel. Net Hy kan jou welkom heet in sy huis en jou beklee. Jou voete was, jou hoof salf met olie en aan jou ʼn ring gee wat jou eiewaarde sal herstel. ʼn Kleed wat jou sal bedek, en ʼn Vader wat vir jou ʼn lam sal slag en saam met jou sal feesvier. Niks is te erg vir Hom nie.

Gee Hom vandag ʼn kans om jou eie-ek te herstel, sodat jy soos ek weer in die spieël kan kyk en vir jouself lief kan wees. Ontvang daardie skoon papier en kyk na jouself met nuwe oë. Jy maak saak!

Onthou: Jy is ʼn geseënde van die Here.

 

Lynelle Clark
Skakels van 'n Ketting

Die vrou by die hek deur Lynelle Clark

 

Luister op Spotify

Dream until God gives you the assurance.

A revived post from 2020. 

I am not a person who always says what's on my mind and seldom what's on my heart, but I am prompted to do so today. A revelation that lifted my spirit.

Maybe someone needs to hear it as well.

I start to write in 2010.

I wrote to block out my reality.

I wrote to block out the empty cupboards, the demanding phone calls of creditors. Writing kept me from looking out the window to see the tall grass that could not be cut. My eyes swimming in tears as my children left their safe place because we could not provide in their needs anymore. I felt like a failure, worthless and purposeless.

I wrote to block out all the anger and pain, the rejection we have experienced from church, the lack of support from anyone we thought were our friends at that time. Standing alone in a very harsh world, without support, it is a harsh place to be.

I wrote of lost dreams and empty promises all in fiction form. Because in fiction I can write a happy ending. Though my world had nothing to offer me.

I wrote 22 books during that time. Only five books were published so far. Many of my books started off differently from its conception. But as I grew, the stories grew, changed, and developed where they are now: published and read.

At that stage, there was still a ‘we’ in the equation. After 2014, ‘we’ became I...one. though I took the step to walk away, I was off balance with no understanding or idea of how to move forward. I had no form of financial support, had no income and no earthly possessions.

Then I began to dream. It was a slow process of trusting myself first, then others.

(This was a long process and one I will not talk about now. I want to get to the revelation part.)

At the end of 2019, I was invited to attend an Eksderde camp where Marié Bosman (van den Berg) spoke directly into my life. Infused by God's knowledge, she said, "God has given you a blank page."

At the time, it elevated me, but I didn't understand. I ran with it like a thirsty beggar but still felt unworthy, not sure where I fit in. I was still off-balance, unsure and desperate. And very much in lack.

Was God's promises of yesteryear still effective? Did my current dreams coincide with God's plan for me? How did it all fit? Were some questions I faced.

Then I met Joe van den Berg, and he said, "Your past is the past, you have a new slate. The words you received, the promises you received, they are over. It is time for new ones."

It was like a click within.

It is a clean slate. From this moment forward, all promises and dreams is a new beginning.

The revelation part:

I read the Fourth Dimension from Dr Cho, where he talked about receiving assurances from God for your dream.

And the second click happened.

Back in 2010, I wrote to forget; I wrote about anything. From spiritual stories to erotic and everything in between. It was my saving grace during a difficult time. It blinded me from reality. But it also blinded me to many truths. At the times the lies became bigger, and my sins had a field day.

Since 2019, my writing has changed. My fears and anger do not surface within the pages nor my desires or longings of things not meant. It is more focused now.

My dream is to be a New York best-selling author, to own a book and coffee shop and create a safe environment for all creative beings not only writers. (The reason for the name change.)

To get back to Dr Cho's book and to cut an exceptionally long story short, he said to keep on dreaming and talking about it. For others, it might seem foolish or a pipe dream. Sometimes I feel neglected and even looked over, but He encouraged me to keep on dreaming and planning until God gives me the promise, the red seal, so to speak. God will approve or object, but my work is to continue with it until...

When you step away from a long-time marriage, your world tilts dramatically. In this time, God will allow you to make decisions and even allow you to make mistakes while He keeps you safe... Looking back I can point you to all the times He provided and protected me from myself and others that meant me harm I am still in awe about it.

The best part of this long tale is that when God gives you a new page, he means it. But he also wants to see how serious you are. By giving you a clean slate, He gives you a second chance. We all begin anew at some stage of our lives. All you have to do is keep on dreaming and doing until God gives you the red seal, the assurance.

That dream will propel you forward. It will help you grow and it will help you find your feet again. Just hang in. God is in control.

If you are unsure or off balance because of life's knocking around, push through. Get the dream on paper. See it. Live it until God comes and put a stamp of approval on it. If not, then it still will not be wasted time. Because you have learned new skills. Who knows where it will lead?

Trust God when he says he has given you a new page.

 

Dagstukkie: Wie beïnvloed ons lewens?

 

        Vanoggend het ek en Isak oor indrukke gesels en die invloed wat dit op ons denke het. God maan ons hieroor omdat net Hy die volle prentjie verstaan. Sonder die volle prentjie kan ons ʼn persoon oordeel vanuit hul aksies en woorde tot groot ontnugtering.

Almal het ʼn verhaal wat niemand van weet nie. Nie eers ons ouers of sibbe nie, omdat hulle nie elke minuut van die dag by ons is of ons gedagtes weet nie.

So het dit gekom dat ons gepraat het van Bybelwaarhede en hoe elkeen dit interpreteer en hoe dit die besluite wat ons maak beïnvloed. So, bring dit my toe terug na ʼn tyd baie lank gelede en die inpak wat dit in my lewe gehad het.

As kind het my ma kinderkrans gegee. Ek onthou vaagweg die tye wat sy ingesit het ter voorbereiding daarvan. Wanneer die kinders dan by ons aan huis gekom het, was die geïllustreerde borde netjies uitgestal. Daarop het sy breedvoerig aan ons die reise van Paulus vertel.

Dit was ʼn oog-oopmakende tyd in my lewe. Ek het die kaarte so gesit en kyk en gewonder waar is die plekke. As agtjarige het ek nie besef dat daar ʼn groter wêreld daar buite is as my eie wêreld nie. Maar op daardie dag is my wêrelde vergroot. Opgewondenheid het deur my gebruis. Die wonder so groot en so sterk dat ek dit vandag nog beleef.

Agterna het ek my skoolatlas vir die eerste keer nadergetrek en gelees. Daarin het ek lande, kontinente en eilande ontdek. Ek het die groot oseane gesien en die dieptes gelees sonder om werklik te besef hoe diep is diep. ʼn Nuwe wêreld het vir my oopgemaak.

Hierdie sug om te reis is daar gebore. Ek het elke boek gelees wat ek kon en tot die slotsom gekom dat indien ek dit wou beleef, moet ek vlieg. Ek het ontdek dat mens as lugwaardin hierdie wêreld kan betree en opgelees oor die vereistes vir hierdie pos.

Tydens die vakkeuses in standard vyf het ek Duits as een van my vakke vir standard ses gekies. Ek was doelgerig en opgewonde daaroor en het die derde taal met ywer aangepak.

Ek het nooit ʼn lugwaardin geword nie, maar leef my liefde vir reis op ander maniere uit. Dit gee die toon aan vir vakansiekeuses, wat my vul met ʼn gevoel van prestasie. Op die pad leef ek myself uit en vind ek nuwe stories tussen die mense en geboue van die area.

Toe ek tuisonderrig aangebied het, was ons vakansies so gereël dat dit interessant en leersaam was. Ons het museums en fabrieke besoek. Vanaf die gebaande weë beweeg en plekke 'ontdek' wat ons nie van bewus was nie. Dit is een ding om te lees van ʼn plek, maar ʼn ander om dit fisies te beleef.

Net so is dit met die Woord van God. Dit is een ding om te weet, maar ʼn ander om dit te beleef. Veral wanneer jy begin vra: “Here gebruik my,” en Hy doen dit. Dan word die Bybel ʼn ontuitputbare bron van invloede waarin Bybelse figure jou rolmodel word. Jy ontwikkel ʼn sug na meer. Na die dieper dinge wat slegs deur God gevul kan word.

Ek wil jou vandag uitdaag om die Woord te lees as ʼn werklikheid. Nie as ʼn boek van verhale nie, maar as ʼn boek gevul met waarhede wat jou kan lei tot by jou versugtinge. God se realiteite is nie ouvroustories of net ʼn klomp reëls wat jou fun wil stop nie. Dit is ʼn boek wat jou inspireer, vul en bekragtig. Dit stel jou voor aan ander plekke en gebruike. Dit maak jou oop om God se wonders te beleef. Dit vul jou met ʼn diepe respek vir elke figuur. Van Adam en Eva tot Johannes, die geliefde vriend van Christus, leer jy van God se hart vir jou en die mense om jou.

God se rol is om jou te leer van Jesus Christus, en om in ʼn verhouding met Christus en die Heilige Gees te wees. Hier ontdek jy nuwe wêrelde en vind dat God se Woord nie net ʼn storieboek is wat jy saans lees net voor bedtyd nie, maar ʼn werksboek wat jou leer hoe om die onmoontlike te bereik. Wat jou vul met dankbaarheid en jou leer hoe om diensbaar te wees.

“Die woord van God is lewend en kragtig.” Hebr 4:12a (Afr83).

Hoe meer tyd jy spandeer met God en sy gesalfdes, hoe meer kan jy leer van hulle en hul lesse /voorbeelde navolg.

Immers is dit die doel van ʼn rolmodel. Hulle begeester jou om meer te bereik as wat jy gedink het jy kan doen.

Vind jou rolmodel in God en sien wat Hy vir jou sal doen.

Jy is ‘n geseënde van die Here.  

 

Lynelle Clark

Skakels van 'n Ketting

 

Dagstukkie: Ek, myself en julle.

 

ʼn Mens wil dit nie altyd openlik erken nie. Jy voel gemeen om dit selfs te dink, selfs dankbaar, maar die feit is jy, jou ouers en sibbe, het meningsverskille, lelikes.

 Elkeen dink anders, en voel anders en daar moet ʼn weg gevind word om mekaar te verstaan en saam te te leef. Indien nie, sal julle mekaar uitskel, miskien skoene rondgooi en daardie lelike woorde hardop gesê word: “Ek haat jou!” Daardie woorde wat jy altyd net gedink het word nou ‘n werklikheid en nou moet jy met dit deel.

Ek onthou toe my eie dogter dit vir my geskreeu het. Die absolute skok wat daarmee saam gegaan het, het my sprakeloos gelaat. Ek kan nie eers meer onthou waaroor dit gegaan het nie, maar daardie woorde het lank by my gebly. Dit het bitter seergemaak. Jare later kon ek en sy dit eers uitsorteer.

In my ouerhuis is ons nooit geleer hoe om konflik te hanteer nie. My benadering was om opgeblase kamer toe te gaan, die deur toe te klap en te lees. Ek en my jonger suster het ook ʼn kamer gedeel. Daar is ʼn ouderdomsverskil van vyf jaar tussen ons en ons kon nooit werklik goed oor die weg kom nie. Selfs nou, jare later, is daar nog steeds ʼn styfheid tussen ons.

My ma se manier van konflikhantering was om goed in die kombuis rond te gooi, bitsig te wees en almal te byt wat in haar omtrek kom. My pa het aan stilstuipe gelei en agter die koerant gebly. Sus het begin huil, later onttrek en Barbie gespeel. Op daardie stadium was die twee jongstes nog te klein om werklik deel te neem aan die gevegte. Die ouderdomsverskille te groot. Nou, na al die jare kom ons goed oor die weg, maar toe was die twaalf jaar oue verskil ʼn seer werklikheid en ek het beslis nie belang gestel in hul baba nukke nie.

Teen matriek wou ek met alle geweld uit die huis uit. Twee jaar later is ek getroud en kon ek uiteindelik die huis verlaat. Dit was ʼn blye dag. Toe my eie kinders gebore is moes ek nie net leer van konflikhantering nie, maar moes ek hulle ook leer. Soos reeds genoem was dit nie maanskyn en rose nie.

Op sewe en twintig het ek die Here ontmoet en toe eers kon ek leer hoe.

Die proses het by myself begin. Ek moes leer om stil te staan, stil te bly, en te luister. Ek moes leer om nederig te word, ander te dien, en Christus te volg. Dit was ʼn eina tydperk van self-aflegging. Die eie-ek kruisig. Ek moes my wil teen die kruis vas spyker en toe te laat dat die Heilige Gees my lei voor ek my kinders kon leer.

Ek het baie foute gemaak in die tyd. Met baie mense baklei en wanneer hulle terugbaklei het ek nie geweet hoe om dit te hanteer nie. Dit was soos raaisels wat my nagte se rus ontneem het totdat ek by die resultaat kon uitkom.

Om ons eie-ek te kruisig is nie maklik nie. Vir ʼn sekere aantal jare is jy gewoond om te sê, te dink en te doen wat jy wil. Jou wil het geseëvier. Maar die oomblik wanneer jy jou knie buig voor God die Almagtige Vader dan moet daardie wil buig.

Daar is ʼn spreekwoord wat lui: knak die boompie terwyl hy jonk is. Maar wanneer daardie boompie al oud is, is dit moeilik. Die treë stadig en die kop hardkoppig.

Die eerste les wat ek moes leer was om omverskoning te vra en te vergewe. Ek moes fisies na my ma toe gaan en haar vergifnis vra en haar vergewe.

Deel van vergifnis is om te erken jy is ook skuldig. Elke saak het twee kante. Elkeen dink en voel anders oor iets. Nie een is verkeerd of reg nie. Elkeen se opinie is belangrik en moet in ag geneem word. Elkeen moet bereid wees om te bely en reg te maak. Elkeen verdien daardie onvoorwaardelike liefde.

Ek moes dit ook met my skoonma doen. Ek kan al hoor hoe trek jy die asem in. Jy het reg gelees: ook jou skoonma. Dit is moeilik, maar doenbaar.

Die vreugde van vergifnis kan ek nie genoeg beskryf nie. Dit is die neerlê van die self en die nuwe kleed van verootmoediging aantrek. Daarmee saam moet jy leer om geduldig te wees, te luister. Nie jou eie belang te soek nie. Nie opgeblase te wees nie. Nie die splinter in iemand anders se oog te sien en jou eie balk te ignoreer nie. Dit klink amper soos iets uit die Bybel nie waar nie. Jy is heeltemal reg.

1 Korintiërs 13 AFR83. Dit begin sommer van die eerste vers af: “Nou wys ek julle wat nog die allerbeste is,”

Tyd en woorde ontneem my om verder uit te brei, maar gaan lees dit gerus. Dan doen jy dit en sien wat ʼn lieflike geur word jy vir die Here. Een wat konflik kan hanteer en Vader verheerlik in die proses.

Jy is voorwaar ʼn geseënde van die Here.

 

Lynelle Clark

Skakels van 'n Ketting

 

Excerpts and links from Lynelle Clark’s books.

 

Website   / Sign up to the Newsletter 

GOODREADS AUTHOR PAGE

Newsletter, gifts and book news.

  

“I have no special talents. I am only passionately curious.”

Albert Einstein

 

Dear friend,

This is my last email for the year 2022.

This will be a very short email with the essentials I want to point out.

There are many wins I am very grateful for.

Wins includes:

1.      Two stories was included into books by Myra Lochner from Kreativ SA; 

2.      Another story was included in a charity project run by Ns. Skrywershuis. The owner, Nico Schamrel has done extraordinary things here and I am extremely proud to be included. ‘n Gebed vir 'n Boer is now available in paperback; 

3.      Another story is included in a book by Ink in Afrikaans; 

4.      A novella was read over Die Waarheid online radio;

5.      Two devotional books were published and compiled by Driekie Grobler;

6.      And, I began The KreativPreneurs Club Facebook group.

7.      Currently, I am busy to get things ready for the creative online course and workshops for next year. But more about that next year.

Diary entry from Qonchita Almaida, Excerpt from A Pirate's Wife.

 

 

December 25, 1623

It has been two years since our journey of survival began in Africa. Two years since I have written anything down in my diary, the only book I was able to save on that hopeless night of September 29, 1621.

But before I capture those terrible events, I want to pen down my love’s reaction to the estate we will be living in for the rest of our lives.

In the end it became possible for us to be together. The price was high but we have survived and I know with Cisco at my side I can face anything else.

As a Christmas gift I gave him full ownership of my estate. It has been handed down from generation to generation of Artiagas. I knew he would be the perfect land owner to continue the legacy my family started, and that my inheritance was safe.

When Rosa-Lee climbed on his lap to give him a big wet kiss he smiled down at her and gave her a bear hug. The last few days he had been extremely emotional. We both felt a deep compassion for him. I feel proud to know this man, my husband, Cisco Almaida. When I handed him the papers he was shocked. Disbelief shone clear in the blue depths of his eyes. He had the same expression when we first arrived two days ago.

He could not believe the large estate or the castle, built by my great-great-grandfather all those years ago.

When we arrived Cisco only stared at the estate, the manicured gardens and lawns only yellow due to the cold weather, and I had to encourage him to step into the castle as man of the house. This was more than he ever dreamed of. His mind was stunned and dumbfounded at the magnitude of the riches he faced.

I had told him about the place, to prepare him, but I knew he would only appreciate it fully when he saw it.

He stood in the enormous foyer of the castle and gaped in awe. The magnificent wooden staircase spiralled to the upper levels. The black and white marble tiles gleamed in the late sunlight. Fires were already laid all through the house, for which we were grateful. The staff had done a magnificent work in maintaining the place while we were gone.

He felt overwhelmed by it all until Rosa-Lee reached for his hand and walked with him to the parlour with its exquisite furniture, tapestries and golden framed paintings of past generations. She chattered nonstop, even if it was her first visit. But the difference was she is used to these riches and he was not.

After we settled in, he walked the estate over the next two days, and I showed him the inheritance. Surrounded with a rapid-flowing river with tree lines on both sides, the castle looked impressive, built out of stones and brick, standing three stories tall in the Portugal sun. Each room was filled with generations worth of treasures; heavy hand crafted furniture, art, and family portraits, tapestries bought in India, China, Spain and Africa, rich in colour, hung on the walls.

At first, he could not comprehend the papers, or his new title as land owner. He struggled for words this morning, but accepted the responsibilities as property owner. This was a difficult time for Portugal. The country was in a transitional phase and landowners were often unfair dictators. But I knew he was wise and would treat his people with respect and kindness. He would give them what was fair, distributing our wealth for the benefit of all.

Cisco is willing to learn. His good, kind heart draws people closer. Already he and Franco, the manager of the estate, have a close friendship. His first lesson was to learn to ride his horse, another present from Rosa-Lee. She was so excited when the horse was presented to him that she giggled with pure joy. His face lit up in childlike wonder at the powerfully-muscled black stallion. When he approached the animal the horse responded in like fashion. It took us a while to get him back in the house.

What a delight the day has been. Alfonso will leave soon on the ship Cisco received from the D.E.I.C. for his brave efforts during the last two years. Kayla and Derek will leave for their new home in Spain and the house will become ours alone. There are so many things I still want to show him. I can hardly wait.

But tonight I will give him his greatest gift when I reveal my pregnancy to him. I just know this will leave him speechless.

Free in Kindle

Photo by M. Caeruleum:

Purchase Kindle links

SMASHWORDS ● AMAZON ● BARNES & NOBLE ● KOBO BOOKS ● SONY ebooks •

Paperback

 

Dagstukkies: Laat die Woord jou skoon was

 

My grootword jare was gekenmerk deur twyfelagtige gedagtes van ‘wie is ek’, en waar hoort ek. Ek was ʼn baie onseker mens wat die heeltyd op soek was na stabiliteit. Baie van hierdie twyfel was gesetel in leuens wat ek geglo het. Leuens veroorsaak deur die ongevoeligheid van familielede. Dit was versterk deur die manier wat ek groot gemaak is, teenoor hoe my sibbe groot gemaak is.

My ouers was baie streng teenoor my. Vandag is ek dankbaar daaroor, maar daardie tyd het ek gedink hulle haat my.

Jaloesie was ʼn groot dryfveer wat ons vandag nog belemmer om ʼn goeie verhouding te hê. Die ouderdomsverskil het natuurlik ook by gedra tot die skeiding. Jare se troebelheid het die water brak gelaat en dit is met moeite wat die verhoudinge onderhou word.

My ouers is goeie mense en het my grootgemaak volgens hul onsekerhede, kennis en ervarings. Ek het nog altyd ʼn diepe dankbaarheid vir hulle, ongeag my gevoelens. Hulle voorbeeld en getrouheid een van my groot pilare waarop ek kon staan.

My ma het my geleer van dryfkrag en onvoorwaardelike liefde. My pa hoe om logies na ʼn situasie te kyk. Ek het die waarde van familie by hulle geleer. My liefde vir die land het ek van my pa gekry, asook liefde vir boeke. My Blog “Inspire to Read,” se leuse is: “Be inspired! Read Books.” Ek leef dit. Nie net omdat ek lief is vir lees nie, maar die voordele wat dit inhou.

Maar tog kon ek nooit die antwoord: wie is ek? Kry nie

My twyfelgedagtes het deurgeslaan in elke faset van my lewe. Van die mees onbenulligste dingetjies tot lewensbelangrike keuses was beïnvloed.

Ek het als bevraagteken, maar skugter gebly: elke keer wat ek spontaan opgetree het was ek in die bek geruk, wat veroorsaak het dat ek mense eenkant toe geskuif het en myself verloor het in boeke. Vandag is dit nogsteeds vir my moeilik om spontaan te wees.

Boeke was ʼn veilige hawe te midde van die onderstrominge wat in die huis en later in my eie lewe geheers het. Maar dit het my ook in verkeerde rigtings gestuur wat lank by my gespook het daarna.

My toekomsplanne moes plek maak vir verantwoordelikhede waarvoor ek nog nie reg was nie. Dit het ek uitgehaal op my gewese man deur woede-aanvalle en stilstuipe. Als het daaronder gelei.

In 1992 het ek tot bekering gekom en was die leuens vervang met waarheid. Dit het nie oornag gebeur nie. Soos wat ek gegroei het in die Woord, so het die waarheid deurgesyfer: ek was soos ʼn spons wat net gedrink het. Die Woord was soos vars water wat my denke, besluite en aksies beïnvloed het en kon ek elke onwaarheid verruil met waarheid.

Dit het tyd gevat om die leuens te vervang. Jare se bitterheid en seer moes afgeleer word en met nuwes vervang word. Dit het tyd gevat om werklik Vader se Woord as waarheid te glo, maar die oomblik wat dit gebeur het, het ek vry gevoel. Skoon; soos ʼn nuwe mens. Ek het tuis gekom.

 

Wat het ek geleer?

Leuens benadeel jou. Dit steel en ontmoedig jou van kosbare tyd.

Ek het toe gelaat dat die proses werk. Ek het toegelaat dat die Woord my was. Dit was nie maklik nie en soms was die proses pynlik maar ek het skoon gekom.

 

My boodskap aan jou:

Jou vryheid is duur gekoop. Laat toe dat Vader se woord jou ook was en dat waarheid die leuns vervang. Jy is dit aan jouself verskuldig.

Onthou: Jy is geseënd en hoogs bevoordeel deur ‘n Vader wat jou baie lief het.

 

Lynelle Clark

Skakels van 'n Ketting

 

 

Beta Readers Wanted: Source of Joy by Lynelle Clark

 

 

Source of Joy is the first book in the Connection series.

The document is available in Google Docs. Just email me for the link at lynelleclark@gmail.com.

I try to add a chapter a day so any feedback will be appreciated.

So far it is a 90k draft.

Genre: multi-generational family saga, Christian fiction, romance, mystery, and adventure.

 Questions to consider throughout the storyline:

1. How realistic do you find the characters?

2. Is there any part within the story that's unclear?

3. Since I know little about America or ranch life in general, your input in any of these topics will be taken into consideration. I try to do as much research as possible, but it's possible to still miss something. This will help to make the story more believable.

4. Are the characters realistic and relatable?

5. Does the storyline have a good flow or are there areas that needs to be rewritten?

Chapter 1 - 3 

 

Synopsis:

Source of Joy is a story of love and loss that brings a few generations together in a mutual bond of understanding and faith. Following the path of less resistance, be faithful to one’s dreams and God’s word might be harder than they thought.

One woman’s quest to be reunited with her son has a snowball effect on all she encounters. Trapped in a loveless marriage, Simone Stevenson walks a road of unfulfilled dreams while she remains in the shadows of a foolish man. As soon as her son follows his dreams, she withdraws in a shell of propriety and becomes a puppet with a lonely existence.

When she tastes the freedom at the Calloway Ranch, she realised she cannot return to her old manner of life. Back in South Africa, danger meets her as John Stevenson's secrets threaten to surface. She learns to cope with this growing tension and spend much time against the mountains of Camps Bay for guidance. That her son is happy helps to ease the pain of separation and she waits patiently for her next move.  

Bending the rules to keep his secret, John Stevenson will stop at nothing. Even commit murder if that will keep his secret safe. Living a double life, he soon realises that he has choices to make.

Against his father’s wishes, James Stevenson ends up on a Montana Ranch where the owner and his son teach him about ranch life, horses, and the freedom to follow your dream. Only during her brief visit does he realise the price she pays to visit him, and it leaves him with more questions.

Tripp Calloway leads a quiet existence in the Montana valley nestled between mountains and rivers where peace reigns. He heads the ranch with a strict hand and brook no excuses while he allows his son the space to grow. It is only when he meets Simone Stevenson that he realises he wants more in life. He, too, is challenged with lies that threaten to derail him and has to set his longing for a family aside. But a promise from God helps him to remain faithful to his dream and take this momentary delay as part of his process.

Celeste Stevenson knows about Simone, but Simone doesn’t know about Celeste. With her family at risk, she stop at nothing to keep her secret from being discovered.

All the characters involved in the plot trust God for a breakthrough in their lives. Will they listen or will life take its course and ran wild through them? How will the decisions they make now affect their futures later? Will Simone’s dream be fulfilled, or will she remain married to a foolish man?

Tracy Marshall is the daughter of Ben Marshall, a neighbouring ranch owner, with a crush on James. When Tripp offers her a position at the Conway Ranch, it gives her time to get better acquainted with the South African. But the two lovers might not overcome the brother's interference.

Travis Calloway has trust issues since his mother left him at a very young age. Simone helps him to get over this distrust and introduce him to a woman who works in the local diner. After an enormous loss, he asks God for help and has to trust His guidance as he continues to find his way.

A young flight attendant ends up in Billings, Montana. A world foreign to her. With nothing left to do, Mindy Botha follows a woman she has met once in her life to an unknown destination. The divine intervention connects her with a man so perfect for her she follows him blindly. Will she be able to put her dreams aside and follow God’s direction instead?

 

 

Juweel van die Oosgrens

 

Genre – Geskiedkundige roman

Bladsye - 244

Gedrukte Boek: 978-0-620-90279-3

Kindle: 9780620902809

 

Oorsig

Die mengsel van tale het ʼn groot rol gespeel in die skepping van die taal wat ons vandag ken. Afrikaans is gevorm in die warm kombuise en wye vlaktes van ons mooi land en het vir vele interessante oomblikke gesorg.

1815 is gekenmerk deur aanpassings, afstande en onluste. In die midde hiervan het Celeste Reyneke geleef. Op haar agtiende verjaarsdag verander haar lewe dramaties en eindig op in ‘n gerieflikheidshuwelik. Twee jaar later moet sy die wêreld weer alleen in die gesig staar en beland op die Oosgrens. Die tweejaar-lange huwelik was alles behalwe maanskyn en rose en eindig traumaties. Ontnugterd volg sy die pad die binneland in.

Celeste het grootgeword in die Kaap van Storms met ʼn oop gemoed en lus vir die lewe. Sy kon lees en skryf en het ʼn ‘beroep’ gehad. Vir haar het dit natuurlik gekom om die tyd en reëls te verander soos wat die geleentheid hom voorgedoen het. Haar unieke talente kom dadelik op die voorgrond en gou besef mense sy is ʼn aanwins vir die gemeenskap. Maar sy het ook die koppe laat draai. Met die tekort aan vroue en haar natuurlike skoonheid trek sy die aandag.

Barend Olivier, die toonbeeld van manlikheid en dapperheid, is op soek na ʼn vrou wat sal aanpas by sy lewe aan die Oosgrens. Tydens ʼn tweeweke-lange patrollie leer die twee mekaar ken. Maar die pad is lank, warm en rof en ʼn man kan net so lank van ʼn aantreklike vrou af wegbly voor die fisiese begeertes oorneem. Sal hulle betyds ʼn prediker kan vind?

Die belangrikste vraag is: Sal Celeste hom toelaat om haar lief te hê?

Ek nooi jou om saam met my op hierdie reis te gaan en nie net die spanning van hierdie tydperk te ervaar nie, maar ook die romanse te vind in die grasvlaktes van ons mooi land.

Vir jou Kindle is die boek beskikbaar op 

Smashwords / Amazon 

Goodreads 

 

#afrikaanseleesgenot #historieseroman #noubeskikbaar #skrywers #leserskring  

Resensie

Nou net jou boek Juweel van die Oosgrens klaar gelees. Uitstekend. Ek het die boek begin lees en kon dit nie neersit... Het die laaste 6 hoofstukke in die besige mall gesit en lees terwyl ek wag vir my kar. Die wêreld kon om my vergaan, maar neersit was daar geen sprake... Baie dankie vir die voorreg om so puik stukkie skrywe te kon lees. Regtig 'n puik boek wat die spanning regdeur behou... En snaaks genoeg ek het gedink dat daar moet net 'n hartseer einde kan wees, dat dit te goed is om waar te wees, en tog het dit my verbly dat dit 'n goeie einde was.

Christa Diedericks